Zomervakantie
Els zat aan de grote houten tafel in de woonkeuken met haar laptop voor zich. Rechts van de laptop lag een kladblok. Het was een koele zomeravond en de deur naar buiten stond open. De tafel had ze na het eten snel afgeruimd. De borden, glazen en het bestek in de vaatwasser gedaan en de pizzadozen op de stapel oud papier gelegd. Die zou ze morgenvroeg in de container stoppen.
Over een maand kregen ze vakantie en ze had nog steeds geen reis uitgezocht. Zoals ieder jaar nam zij ook nu weer de taak op zich om een appartement voor hun viertjes te zoeken. Ze had er een neus voor om de juiste accommodatie te vinden; een betaalbaar appartement dicht bij zee. En ook de hond moest mee kunnen.
Ze hield van de natuur. Niet van de bossen of het weiland, waar je de meest enge, kriebelige beestjes zoals spinnen en rupsen tegen kon komen. Ook niet van meertjes, waar het altijd stikte van de muggen en je helemaal lekgeprikt werd. Nee, zij hield van een frisse duik in de zee, de ruisende wind, de vergezichten, de zonnestralen op haar blote lijf en het zand tussen haar tenen. Dat was pas het echte vakantiegevoel voor haar.
Ze pakte haar leesbril uit haar zachtroze brillenkoker en klapte haar laptop open. In de adresbalk typte ze 'HomeAway'. Op de site vulde ze vervolgens de filters in: met huisdier, bij het strand, minimaal twee slaapkamers, airconditioning, met zwembad en parkeerplaats. “Jongens, naar welk land zullen we gaan?” riep ze richting de tuin, waar Tom en de tweeling aan het voetballen waren. “Spanje!” riepen ze in koor terug.
Na twee uur zoeken stond Els met rode computerogen op en liep naar het aanrecht om een kop cappuccino voor zichzelf te maken. Terwijl ze de melk uit de koelkast pakte realiseerde ze zich dat ze ook dit jaar weer veel te laat was met het uitzoeken van een vakantie. Hoe kon ze elk jaar toch zo dom zijn te denken dat er een maand voor vertrek nog voldoende keuze zou zijn. Ze nam zich voor het volgend jaar anders aan te pakken.
