Gestaag loopt het schip vol. Twee olifanten tonen duidelijke overeenkomsten. Het lukt amper om ze van elkaar te onderscheiden, ware het niet dat de ene slurf net iets langer is dan de andere. Ze ruziën onderling wat met elkaar. 'Hou op met dat getetter over wie de taartschep mee zou nemen. We gaan geen gebak eten, we zijn dik zat!' Uit het gebekslurf maak ik op dat het hier broer en zus betreft. Na een goedkeurend knikje van me stampen ze door.
Twee giraffen volgen. Ze hebben ook wat van elkaar weg, maar het lengteverschil vertelt me dat ik hier te maken heb met ouder en kind. Het blijken moeder en zoon te zijn.
'Wij hebben weken reikhalzend uitgekeken naar deze dag,' laat moeder giraf mij weten, een lichte verontschuldiging gaat daarachter schuil. Alsof ze zich schaamt voor hun lange nekken. Ik heet ze van harte welkom en wens ze veel plezier op hun cruise.
Tuffend nadert een locomotief, hij heeft een wagonnetje achter zich aanhangen. Dit kan echt niet. Niet dat het schip het niet aan zou kunnen, maar de instructies om naast de kapitein en mijzelf enkel dieren toe te staan aan dek te komen, doet me het treinstel een halt toe te roepen.
'Sorry, ik moet u de toegang weigeren.' Een fikse hoeveelheid stoom ontsnapt uit zijn oren. De locomotief is zwaar teleurgesteld, om het leed enigszins te verzachten reik ik hem, ter voorkoming van algehele stoomleegloop, mijn koptelefoon aan.
Dan huppelen twee konijntjes over de plank. O jé, wanneer dat maar goed gaat. Het zou voor mij een hele uitdaging zijn ze gedurende de rest van de reis gescheiden te houden. Terugsturen kan ik niet over mijn hart verkrijgen. Dan maar verder kijken dan mijn neus lang is. Na diepgaander onderzoek weet ik dat er geen vuiltje aan de lucht is.
Het wachten is nu nog op de eregasten. De vogels. Zonder hen, kan dit verhaal niet verder.
Daar komen ze al. De roze flamingo loopt voorop. Ze ziet er stralend uit, heeft een onverklaarbare gloed over zich, ze glimt helemaal. Daar zit een luchtje aan.
'Hallo, allemaal, ik ben presentator, haal de loopplank maar binnen, we kunnen afmeren.'
Pino stapt vrolijk als altijd aan boord van het cruiseschip, maar wordt tegengehouden door mij.
'Ho ho, wacht even, voor je de leiding over gaat nemen leg ik eerst de regels nog even uit.'
'Wat nou de leiding overnemen? Ik kondig alleen maar aan dat ik aanwezig ben, dus dat we kunnen vertrekken. Zonder mij heb jij immers geen verhaal?'
Aha, ik snap het. De grote blauwe vogel bedoelt dat hij present is, geen presentator, hij heeft het waarschijnlijk te hoog in zijn bol gekregen en probeert dure woorden uit. Ja, ik zou er ook een beetje van gaan zweven wanneer ik de hoofdrol mocht spelen in een verhaal van mezelf. Maar goed. Regels zijn regels. Ik wil koste wat kost de orde handhaven. Geen ruimte voor flauwekul.
'Pino, begrijp goed, dat zelfs jij je aan de regels moet houden.'
'Ja ja, ik ken ze. Regel één, snoep nooit uit andermans etalage en regel twee, val niet te vaak in herhaling. Mis ik nog een regel?'
'Ja, de derde. Er mogen niet meer dan twee dieren van elk ras aan boord zijn. En geen geflirt, geen gewip en geen gerotzooi onderling.'
'Maar die konijnen die vlak voor ons aan boord gingen dan? Die staan om hun wiptalenten bekend! En dat mag wel?'
'Na gedegen onderzoek, bleek de rammelaar zijn rammelaar niet meer te hebben.'
Pino belooft plechtig zijn vleugels thuis te houden en ik stap opzij.
Doch zoals wel te verwachten was, was het kwaad reeds geschied. De blauwe vlerken hadden de roze veren allang voordat de cruise begonnen was, uitgebreid beroerd. De roze flamingo, heeft het daaruit voortgekomen liefdesei in haar poederdoos verstopt meegesmokkeld aan boord en net na het vertrekken van het cruiseschip begint het ei te barsten.
O lieve help, wat nu! Wat een dilemma voor Pino. Hij moet een keuze maken.
Maar ik hak de boordenknoop voor hem door, aangezien ik toch bijna het maximale woordenaantal heb, wordt speciaal voor Pino, een ontsnappingsclausule ingesteld. Het blauwrozegestreeptebigflamingokuiken wordt beschouwd alszijnde een uniek tweeslachtig ras.
Ik wil Dana een challenge geven die afspeelt op een cruiseschip, op dit cruiseschip leven 2 mensen, en verder alleen maar dieren. Van elk dieren ras mogen er maar 2 aanwezig zijn, 1 vrouw en 1 man(soort ark van Noach) maar pino de grote blauwe vogel heeft voordat hij op het schip kwam een onderonsje gehad met een roze flamingo, met als gevolg een ei. Net na het vertrekken van het cruiseschip begint het ei te barsten, Pino moet kiezen, hij van de boot, het ei weg of de roze flamingo, de keuze ligt bij jou.
By @Sabrinaslife87Daar kan alleen maar een heel fantasierijk verhaal uitkomen en daar ben ik bijzonder dol op.
Ja, ik weet het , ben te lui om zelf 700 woorden te bedenken, vandaar dat ik in dit blog dankbaar gebruik heb gemaakt van de door @Hans van Gemert aangereikte 10 steekwoorden.
by @DanaWil je ook eens kans maken om als begunstiger aangewezen te worden, volg mij dan gerust.
