Geniaal
Het is een reis die me altijd is bijgebleven. Niet vanwege het weer, het indrukwekkende landschap of het reisgezelschap. Maar vanwege die ene ontdekking.
In plaats van alle trekpleisters af te gaan, koos ik er in die vakantie voor om gewoon wat rond te wandelen en fietsen. En te zien waar het me zou brengen.
Op de tweede dag van mijn verblijf kwam ik al wandelend een vriendelijke man tegen. Niet veel groter dan mij. Gekleed in een lichtbruine broek en witte blouse. Een jongensachtige lach. Hij stelde zich voor als Pedro. We praatten wat over het weer en liepen samen een eindje op. Pedro vertelde dat hij onderweg was naar de plaatselijke school en nodigde me uit om mee te gaan. Ik vermoedde dat hij leraar was.
Nieuwsgierig volgde ik hem naar de school. Het gebouw oogde eenvoudig, maar sfeervol. Warme zandkleurige stenen en sierlijke elementen kenmerkten de voorgevel. Pedro liep zelfverzekerd naar binnen. Enigszins verlegen liep ik achter hem aan.
Ik verwachtte klassen met kinderen. In rijen achter elkaar aan tafeltjes twee aan twee. Met voor de klas leraren. De leerstof dicterend aan de kinderen. Al dan niet met aanwijsstok.
