Dit verhaal is een vervolg op mijn eerder geschreven delen. Dit verhaal past in de #schrijfuitdaging van Hans van Gemert. Er waren een aan aantal #steekwoorden verplicht. Onderaan de pagina een link naar het blog van Hans van Gemert waar de linken naar alle inzendingen staan.
Sanne liep weg en ik vroeg haar waar de wc was. Ze wees naar een deur en riep, 'daarachter, tweede deur rechts'.
Ik liep naar de deur en opende hem. Het was zo donker dat ik geen hand voor ogen kon zien. Op de tast zocht ik het lichtkopje en vond hem. Snel opende ik de tweede deur van rechts, stapte naar binnen en deed de deur op slot. Ik trok mijn rok omhoog en mijn onderbroekje omlaag en ging zitten. De opluchting was groot na het plassen. Snel trok ik mijn onderbroekje weer omhoog, rok omlaag en waste mijn handen. Deed de deur van het slot af en opende hem. Direct voelde ik een hand op mijn arm. Wie het was kon ik niet zien, omdat het weer donker was geworden. Het licht ging automatisch uit. 'Eugene ben jij het?' Vroeg ik.
'Nee.'
Wie dan dacht ik, de persoon had de stem vervormt, ik kon het niet thuisbrengen. Direct voelde ik een hand onder mijn rok gaan. Houd het dan echt nooit op. Waarom wil iedereen toch mij toch aanranden? Dit bedacht ik terwijl ik probeerde het gezicht van mijn aanrader aan te raken met mijn vrije hand. De hand van mijn aanvaller ging in mijn onderbroekje. Het enige wat ik kon doen was boos worden. Ik voelde vingers naar binnengaan. In mijn oor fluisterde een hese stem: 'ik vind je zo sexy.'
Plots hoorde ik iets bekends in de stem.
'Sanne, jij bent het, Sanne.' Direct voelde ik dat de vingers werden teruggetrokken en de hand onder mijn rok vandaan ging. Het antwoord kwam direct.
'Inderdaad, ik ben het, Sanne.'
Ik wurmde langs haar, want ze had mij losgelaten en deed het licht aan.
