slaapmutsje

Afgelopen week liet ik 's avonds laat Klein nog even uit...

Op zich niks aparts natuurlijk. Maar het was koud, nat, guur en er stond veel wind. Klein had haar warme truitje aan en ik m'n nieuwe, gewatteerde jas, mét cappuchon. Iets wat ik eigenlijk nooit gehad heb. Onderweg deed ik m'n cappuchon op en dat was lekker warm. Als het ware trok ik me terug in m'n jas. Nergens meer last van, droog warm en beschut, beschermd zelfs, zo voelde dat.

Vervolgens ging ik in gedachten terug naar die keer dat ik met slecht weer buiten in een tentje wou slapen en waarom eigenlijk....

Het is het primitieve. Je hebt tegenstellingen nodig. Als je warm en droog in huis zit, dan denk je niet "Ohh, wat zit ik toch te genieten!" Als je gezond bent, hetzelfde laken een pak. Het lijkt vanzelfsprekend en ontleent er niet echt genot aan. Tot dat je ziek wordt. Wanneer je dan weer iets opknapt, geniet je van je loopje naar de brievenbus, het eerste beschuitje wat je weer binnen kunt houden. Als je veel geld hebt, is er niks aan om het uit te geven. Misschien geeft het je wel een schuldgevoel. Het is veel fijner en geeft veel meer voldoening, wanneer je iets koopt waar je voor hebt moeten sparen. Of dat je door slim met je budget om te gaan zelfs 5 euro overhoudt aan het eind van de week.


slaapmutsje

Je hebt kou nodig om te kunnen genieten van een beetje warmte, armoede om je rijkdom te voelen, ziekte om gezondheid te ervaren. Geen dag zonder nacht, geen leven zonder dood, geen geluk zonder verdriet. Ze bestaan naast elkaar. Je hebt beiden nodig. En hoe dichter je bij hetgeen komt waar je je niet prettig bij voelt, hoe meer je kunt genieten van de primitieve luxe die je kunt bereiken. Het droge plekje in de tent zeg maar. En dat is de kunst.

Loading full article...