Natuurlijk confronteer ik Elvira met hetgeen ik van haar ex heb gehoord.
Ze geeft toe dat ze, zeker wat haar echtscheiding betreft, veel te impulsief heeft gehandeld.
'Ik was bang dat hij weer zo'n hatelijke opmerking zou maken, als bij mijn eerste zwangerschap.'
Zij beseft ook dat het leven van haar en Brandon er heel anders zou hebben uitgezien, als ze, om te beginnen, de vervulling van haar kinderwens even had uitgesteld.
De eerste verzoeningspoging
Na het bezoek van hun zoon aan zijn vader, hadden zij en Brandon een jaar lang intensief schriftelijk en telefonisch contact, waarin zij nader tot elkaar leken te komen.
Er werd afgesproken dat Elvira een vakantie op Curacao zou doorbrengen.
'Zijn twee jongste kinderen (uit zijn 3e huwelijk) zouden de week daarvoor, na hun vakantie-logeerpartij bij vader, weer teruggaan naar hun moeder, want hun nieuwe schooljaar begon.
Toen ik aankwam, waren ze er nog steeds. Ze hadden te kennen gegeven niet meer terug te gaan naar hun moeder en wilden ook niet naar school.
Hij zat midden in een soort oorlog met de voogdijraad, de leerplichtambtenaar en twee losgeslagen pubers die zijn huis tot een rampgebied hadden verbouwd en op alle uren van de dag warme maaltijden eisten.
Buren belden dagelijks de politie wegens geluidsoverlast en zijn hulp in de huishouding nam ontslag. De ingeschakelde maatschappelijk werkster werd door de boys al bij de voordeur dusdanig geschoffeerd, dat ze rechtsomkeer maakte. Intussen hanteerde hun moeder radiostilte.
Gelukkig had ik een appartementje gehuurd. Het is nog een wonder te noemen dat hij mij daar dagelijks bezocht.
Ik probeerde een baan op Curacao te vinden, maar je weet zelf hoe de LTU in elkaar zit:
Een werkgever mag je alleen aannemen als je over een verblijfsvergunning beschikt; je kunt een verblijfsvergunning krijgen als je een vast inkomen boven een bepaalde grens hebt.'
(en een vast woonadres en een zorgverzekering...)
De actie van de twee pubers was overduidelijk een 'opzetje', geregisseerd door hun moeder; vaker in diverse varianten, met succes toegepast door alimentatie-ontvangsters. Een 'nieuwe' vrouw wordt daarmee effectief bij hun geldschieter vandaan gejaagd.
Reconstructie op basis van informatie van derden
Elvira's vakantie liep ten einde.
Daags na haar vertrek belde de moeder van de lastpakken: ze 'was wegens familie-omstandigheden tijdelijk onbereikbaar geweest'. Het was toch geen probleem dat de jongens een paar weken langer bij hun vader hadden gelogeerd?
Haar medeplichtige nazaten pakten braaf hun koffers en lieten zich gewillig naar de luchthaven rijden: dag Pa, tot de volgende keer.
De jaren daarna
Het zat er wel in dat de acties minstens de komende jaren zouden worden herhaald en zelfs geperfectioneerd, wegens bewezen succes.
Elvira en Brandon bleven nog ruim anderhalf jaar schrijven en bellen, steeds minder frequent; de hopeloosheid van de situatie drong langzaam maar vernietigend tot hen door.
Oefening baart kunst: De jongste zoon trok na zijn eindexamen bij vader in en bleef jarenlang, iedere dame die bij Pa in de buurt kwam vakkundig afschrikken. Hij ging pas uit huis toen zijn vriendin met wie hij inmiddels 2 kinderen had, hem voor een fait accompli stelde: Haar geduld was op: ze wilde allang samenwonen. Nu of nooit: in een eigen huis, niet bij zijn vader.
De zoon van Brandon en Elvira hield al die jaren contact met zijn vader. Hij lichtte zijn moeder en zus in. De laatste kwam in actie:
'Mamita, de kust is nu veilig, wil je die carajo nog steeds?'
Elvira, inmiddels arbeidsongeschikt verklaard en in de WIA, wilde niets liever.
Dan zou de weledelgestrenge furie er alles aan doen dat haar moeder hem kreeg!
Het huis in Amsterdam werd verkocht, Elvira vroeg een verblijfsvergunning voor Curacao aan en stapte in het vliegtuig.
https://yoo.rs/soberana/blog/herstart-vroegere-relatie-slotconclusie-de-banshee-1563922849.html?Ysid=11672
