Herstelbetalingen slavernij: eenzijdig te bepalen door de erfgenamen van de daders?
Haïti en de Caricom
Op 13 mei 2015 bracht de Franse president François Hollande een staatsbezoek aan Haïti;een mijlpaal in de Caraïbische geschiedenis. Nooit eerder, sinds de onafhankelijkheid van Haïti in 1804, bracht een Frans staatshoofd er een officieel bezoek.
In de Nederlandstalige online-kranten werd daar geen tot weinig aandacht aan besteed.
Caricom-eisen
Loading full article...
Ik denk zelf dat herstelbetalingen en excuus niet goed kunnen maken wat er is gebeurd
Toch ben ik voorstander van excuus en herstelbetalingen , vooral omdat dit nu steeds tussen mensen instaat
Een redelijke herstelbetaling en excuus doen recht aan deze vreselijke fouten uit het verleden en maken dat de toekomst weer gezamenlijk kan worden aangegaan . Ik zou graag zien dat het onderscheid tussen wit en zwart ( om die termen maar te gebruiken ) veranderd . Ik hoop dat kinderen van de toekomst leren dat verschil er maag zijn dat je daar rijker van kan worden in alle opzichten maar dat er geen verschil is in waardigheid . Met andere woorden dat iedereen even veel waard is of kan zijn.
Naar mijn idee helpt een excuus juist daarvoor , met een excuus laat de Nederlandse regering zien dat, dat wat er in het verleden is gebeurd niet goed is , laat ze dus ook zien dat het ongelijkwaardig behandelen van mensen niet kan . Ik hoop oprecht dat , dit zal gebeuren
Ik weet weinig van de politiek en al helemaal de internationale niet, behalve dat ik in de regel de beslissingen niet in het voordeel van de gewone mens vind, laat staan de underdog. Het interesseert ze allemaal niks. Als mens niet en als politicus niet. Wat je al schrijft.... als het geld gaat kosten is de strijd voor de gewone man al haast verloren.
Goed dat je het onder de aandacht brengt!
Mooi dat op deze manier voor veel mensen toch nog aan het ligt komt wat zij niet wisten.
Inclusief mijzelf!
Het lijkt me moeilijk om na zo'n lange tijd zaken te kunnen bewijzen want wat is er wel of niet vastgelegd en wie erkent/ontkent het...
Het is mooi om weten, om herhaling te voorkomen, maar daar blijft het voor mij ook bij.
Vastklampen aan het verleden blokkeert de toekomstmogelijkheden.
Men had anders misschien al lang gezien, dat we op 1 wereld leven, en uiteindelijk dezelfde basisbehoeftes hebben.
Ook al ben je appelblauwzeegroen, is je moeder een liberale nigeriaan, je vader een koloniale macchiavellistische zwitser, en stam je af van oudgedienden van keizer nero.
Als iedereen normaal tegen elkaar zou doen zou er geen sprake zijn van slachtoffers en daders...
Mensen zijn ingewikkeld (en ik val in herhaling, ben nu eenmaal simpel xD)
Uitleggen wat voor een hel het leven van die mensen was helpt niks, helaas ontbreekt het de gemiddelde Senegalees gewoon echt aan inlevingsvermogen en medelijden. Maar ik heb met oude vrouwen gesproken, van toen (in 1998) rond de 90 jaar oud die er heel anders over dachten. Zij hadden het over de gestolen broeders en zuster en kenden namen van diegenen die geroofd waren. Overleveringen die oraal doorgegeven waren, van vader op zoon en van moeder op dochter, met een ritme wanneer de namen opgesomd werden. De vrouwen vertelden dat de verhalen verdwenen omdat hun zonen en dochters er geen enkele belangstelling voor hadden.
Elke vrouw zei dat niemand vergeten was omdat elke naam opgenomen was en doorgegeven van generatie op generatie.
Witten kunnen het niet meer goedmaken, we kunnen wel begrip opbrengen voor de doorgegeven pijn en geërfde PTSS (zie link hieronder).
Zou de zwarte gemeenschap genezing, heling, vrede en afsluiting van een ellendig en werkelijk beschamend stuk rotgeschiedenis ervaren? Het lijkt mij sterk.
Als ik nu zie hoe er hier in Nederland mee on=mgegaan wordt door de zwarte gemeenschap (jongeren) dan zie ik bij die groep verschrikkelijk veel meer boosheid dan bij bv hun ouders. Misschien heeft het te maken met een groter zwart bewustzijn dat zich vormt naar Amerikaans voorbeeld? Ik vind het jammer want een vraag stellen komt me al snel op een boze reactie te staan. Er is bijna niet uit te komen, het is een patstelling die door beide kanten in stand gehouden wordt omdat niemand ook maar een stukje wil of kan toegeven. Maar die boosheid, die minachting en soms zelfs kille haat die ik hier ben tegengekomen bij zwarten met voorouders die slaven waren is soms niet te bevatten en ik snapte er dan ook echt oprecht, heel erg wit, niks van.
Tot ik deze dame op youtube tegenkwam. Ik heb dit filmpje ondertussen al een keer of drie volledig en met aandacht bekeken en het was een openbaring! Het gekke is dat ik, ondanks dat ik het aan een paar Surinamers en Antillianenheb gegeven met de vraag wat zij ervan vonden, geen enkele reactie heb gekregen. Ik vermoed dat men er niet aan toe is misschien. Men is nog niet klaar om te helen en de doorgegeven pijn los te laten.... Net zoals de witten er nog niet klaar voor zijn om te zeggen ¨ wat verschrikkelijk wat mijn voorouders met de jouwe hebben gedaan! Ik schaam me en weet me in deze geen houding te geven en daarom doe ik maar alsof het aan jou ligt. Ik voel me onzeker als jij naar me kijkt want ik ben bang dat jij mij als mijn voorouder ziet en als we samen zijn lijken we ons allebei raar te gaan voelen. Ik zou willen dat ik mijn schuld en jouw pijn weg kon nemen. Ik wil jou vertellen dat mijn witte Nederland rijk is geworden door het lijden van jouw voorouders en ik het daarom nog steeds goed heb maar ik wil ook zo graag het gevoel hebben dat je niet mij persoonlijk aanrekent wat mijn voorouders voor vreselijks gedaan hebben. Wij, wij allebei, zijn niet onze voorouders al zit hun bloed in ons. Wat jouw familie is aangedaan door mijn familie kunnen wij alleen met liefde en begrip laten genezen." Zoiets.
Zou je, alsjeblieft, naar de link hieronder willen kijken met de aandacht die het verdiend? Het is in het Amerikaans zonder ondertiteling maar ik denk dat je dat wel redt. Deze dame verklaard een hele hoop https://www.youtube.com/watch?v=8KYug__74TA
hebben. Ook in mijn boek neem ik het de regering kwalijk dat ze zelfs het woord 'excuus' nauwelijks over de lippen krijgt. Daarom bied ik hier alvast mijn excuses aan en vind het jammer dat ik niet vermogend ben om mijn deel van de schuld in te lossen. Beste Soberana, je beseft natuurlijk wel dat ik na deze blog nooit meer premier van Nederland kan worden. Dat heb ik er dan maar voor over.
Maar het hoe en door wie zal steeds een heikele kwestie blijven, denk ik