Maandag 1 maart 2021...
Met de lente die nadert en het mooiere weer ging ik de afgelopen dagen al voorzichtig aan de slag in mijn tuin (lees: jungle). Een aantal struiken snoeide ik een tijd geleden zo hard weg dat ik er niet zeker van was of ze nog wel zouden leven, maar gelukkig zie ik nu al een aantal uitlopers met knopjes. Ook hier en daar is er nog een krokus te vinden die zich sterk hield tussen al het onkruid. Ik ontdekte dat er nog een klimhortensia verscholen zat onder heel wat stekelige bramen en mijn seringen overleefden de overwoekering gelukkig ook.
Stekelige bedoening trouwens die bramen... ik snap nu pas waarom die prins uit de sprookjes er zo lang over deed om bij de schone slaapster te geraken. Geen doorkomen aan. Alhoewel ik enorm van bramen hou, vind ik de struik niet echt vriendelijk... ondanks lange mouwen en lederen werkhandschoenen prikken zijn stekels behoorlijk. Mijn tactiek om er toch tussendoor te geraken door met mijn snoeischaar takken door te knippen, vraagt dan ook behoorlijk wat tijd.
Het groene doek aan de scheidingsdraad dat met haken in de grond vast zat, was door de wind (en door een paar handen van lastige buren) behoorlijk losgekomen. Omdat mijn budget niet toereikend is om er een volledig nieuwe schutting te zetten, zocht ik naar een oplossing om het doek op zijn plaats te houden. Eerst het onkruid gewied zodat ik het doek terug met nog meer haken in de grond kon vastzetten en daarna een laag aarde er bovenop aangebracht zodat het nu een stukje ingegraven zit. Ik ben benieuwd of het nu wel zal blijven zitten. Stevig werkje want die aarde scheppen vroeg wel wat kracht.
Mijn moestuinbak ook al onkruidvrij gemaakt zodat ik er binnenkort terug wat verschillende kruiden in kan zetten of misschien aardbeien of spinazie, dat moet ik nog even allemaal goed bekijken.
Gelijk ook de stapstenen die ik een aantal jaar geleden zelf maakte terug vrij gemaakt...
Een hakselaar aangeschaft zodat ik de berg afgeknipte takken die nu in de tuin ligt ook weer weg krijg, wat ook nog een hele opgave wordt, maar ik zet door. Al heb ik wel spierpijn en voel ik zo ongeveer elk botje in mijn lichaam pijnlijk protesteren.
Ik vergeet soms wel eens dat ik geen twintig meer ben... LOL
Nou dat was het voor vandaag... binnenkort volgt er meer in dit tuinperikelen-verhaal.
