Terwijl de aandacht over en weer gaat van de vijver, waar mysterieuze dingen aan de gang zijn, naar mij, terwijl ik tussen de struiken me helemaal geen zorgen maak over enig toiletgebruik, dreig ik toch langzaam de controle te verliezen.

Lees hier wat voorafging:

Vanachter de struiken hoor ik ze naar mijn hoge nood verwijzen. Ze zitten er zo naast, ik ben overal op voorbereid! Even voelen hoor... ja, de luier zit nog op zijn plaats. De vijver borrelt en stoomt en lijkt op dit moment incontinenter dan deze dame.

Nu is het geen tijd voor lollige vergelijkingen. Lichte bezorgdheid maakt zich van mij meester. Als het water maar niet te woest wordt, dat stelletje minkukels moet niet denken dat het maar een spelletje is, dit gaat finaal mis.

Moet ik uit mijn schuilplaats komen? Ze hebben me toch al gezien. Dáár snap ik geen snars van, normaal gesproken ben ik onzichtbaar zolang ik maar tegen de wijzers van de klok in loop. Dat heb ik toch gedaan?

Loading full article...