Ze was een pin volgens velen. Het kon haar niet schelen. Wat mensen over haar zeiden zou zij toch altijd blijven.
Van verrassingen hield zij niet, want die pakten voor haar nooit goed uit.
Zoals die keer dat zij op een feestje was uitgenodigd en eindigde met plakband op haar mond, vastgebonden met waslijn aan een verkeersbord en een bord om haar nek met daarop de tekst: als je mij ziet dan 3x toeteren. Er toeterden heel wat mensen, maar niemand stopte om haar te helpen. Als er al gestopt werd dan was het met de camera in de hand om hard lachend een foto van haar te maken. Zouden al die mensen nu echt zo dom zijn en serieus denken dat zij dit vrijwillig en voor haar lol deed?Zo lang zij zich kon herinneren was zij altijd al het mikpunt van spot geweest. Je hebt geen gevoel voor humor, was dan het antwoord. Dat had zij inderdaad niet als dit "humor" was.
Zij kon het aantal keren niet meer tellen dat zij een afvalemmer over zich heen gekiept had gekregen, uren in een container of schuurtje opgesloten had gezeten of op een deken onder een lantaarn had moeten bedelen en standaard slaag kreeg ongeacht of zij veel of geen geld kreeg toegegooid. Altijd weer werd elke actie aangekondigd met: ik heb een verrassing voor je.Inmiddels was zij wijzer. Met mensen moest je niet omgaan. Die hield zij dus keurig op afstand met dank aan haar trouwe hond. Die was altijd blij haar te zien en dankbaar. Hij haalde geen rottige verrassingen uit, hooguit gromde hij of haalde hij uit als iemand wat probeerde. De hond had duidelijk de meeste mensenkennis van hun twee.
Dankzij de hond was haar leven er flink op vooruit gegaan. Het was gedaan met de strooppotten met zaagsel, hondenpoep door de brievenbus en vernielen van haar auto.Kom Woef, zei ze, tijd om te eten. Zoals altijd schoof de hond dicht tegen haar aan, gaf haar een lik en voerde zij hem 3/4 van wat er op haar bord lag inclusief het stuk vlees.
Daarna gingen zij een dutje doen. Zij op de bank, Woef er voor. Ook hij hield niet van verrassingen.
