Terug van weg geweest
Middelbare school
Het is als of je met je twee keer met je ogen knippert. De tijd is zo snel gegaan. In het begin van de 3de klas had ik mijn eerste baantje. Twee keer per week bracht ik op de elektrische fiets van mijn moeder medicijnen rond voor de apotheek. Ik kreeg betaald om te sporten, dacht ik nog. Maar toen de wintermaanden vorderden was ik toch wat minder te spreken over deze baan. Medicijnen moet je namelijk ook bezorgen als het regent en donker wordt.
Aan het einde van de derde klas was er een mogelijkheid om door te gaan naar de HAVO of het VWO. Met 70 punten zat ik net boven het minimum om naar VWO te gaan en ik waagde de gok. Ik weet nog wel dat andere mensen ruim boven het minimum van 69 punten zaten, maar toch naar de HAVO gingen. Zij vonden dat namelijk stoerder en ik vond dat ontzettend dom. Iets waar ik later nog op terug zou komen.
In de vierde klas gebeurde er niet zo veel. In de vijfde wel. Toen deden we groot toneel en gingen we op buitenlandse reis naar Rome. In de zesde had deed ik eind-examen. Iedereen wist al wat hij/zij ging doen. Ik had nog geen idee. Ik vond zoveel dingen interessant en was al die tijd vooral bezig geweest met mijn examen halen en mijn profielwerkstuk afronden. Uiteindelijk deed ik helemaal niks meer behalve school.
Niet dat ik zo slecht was. Absoluut niet. Ik had alleen wel veel moeite met wiskunde en economie. Ik heb dyscalculie, dat is een soort dyslexie maar dan voor rekenen. Daarnaast heb ik ADD, dat is een soort ADHD maar dan in je hoofd. Dus je ziet het van buiten niet maar binnen is het heel druk. Alsof er een wasmachine aan staat. Dankzij allerlei examentrainingen ben ik uiteindelijk heel relaxt het examen ingerold want ik wist dat ik er alles aan had gedaan om te slagen. Meer kon ik niet meer doen.
Meerdere links tegelijk in een Yoorspost plaatsen