Alzheimer: dank u Sinterklaasje!
Mijn moeder staat midden in haar kamer, hulpeloos. Vandaag heeft ze een mindere dag. “Ga maar lekker zitten mam,” zeg ik.
“Ja, lekker zitten. Heerlijk.” Ze blijft staan.
Mijn oudste dochter pakt liefdevol haar hand (“kom maar hoor oma”) en brengt haar naar haar stoel. Met een zucht van verlichting strekt ze haar benen.
Omdat ze altijd zo van het Sinterklaasfeest genoot, hebben we een paar cadeautjes voor haar meegebracht. En een gedicht. Dat leest ze hakkelend maar stralend. Mijn jongste overhandigt haar een pakje. “Wat een leuk papier! Kijk, dat is Sinterklaas! Hij schaatst over straat!” Ze draait het pakje rond in haar handen en zingt “dank u Sinterklaasje!”
“Je mag het open maken, oma,” zegt mijn oudste. “Het is voor jou.”
Loading full article...
Mooi en schrijnend tegelijkertijd. Fijn dat ze blij was, maar om te zien hoe je intelligente moeder, die qua opvattingen haar tijd ver vooruit was (roetveegpiet) een doos chocolaatjes aanziet voor een poppenkeuken.Wat zul jij de geweldige moeder die zij vroeger was, missen!
1
Een heel ontroerend verhaal, het raakt mij echt! Met zowel een lach als een traan...
1
The Original Enrique dankjewel! Ik hoop dat ik deze blog later zelf ook zo kan teruglezen, met een lach en een traan...
mooi geschreven, schrijnend hoor. Lijkt me zo pijnlijk om te zien. Die moeder die zo goed kon dichten die nu een doosje chocolaatjes aanziet voor een poppenkeuken.
1
Marjolein ja. Ze was altijd intelligent en scherp. Gelukkig lijkt ze haar achteruitgang zelf niet meer te beseffen...
Mooi die herinneringen met deze dagen. Maar ook wrang. Heel dubbel voor je.
lekkerereceptenvoor2 ja, dubbel voelt het. Maar deze nieuwe herinneringen zijn ook fijn.
then €5.99/month after 14 days
Start your 14-day free trial now to publish your sponsored content. Cancel anytime.