In the residential care center where I work live a lot of special people. 
They have their own apartment and can

use living rooms downstairs 
where all kinds of activities are planned. 
We, the staff, offer care and guidance for people with dementia.


Mrs. de Zwart has been living here for a few years
. Mrs. always knew what she wanted, first had breakfast with a newspaper and then she went to wash and dress. shower sessions Ms. needed help.
Based on the activity overview, Ms. crossed where she wanted to go.
If something didn't go through, Ms. asked where she could join for comments.
With a regular club of ladies she used the hot meal in one of the living rooms, new Visitors always had to get used to Mrs. and preferred to keep the chair occupied for an old acquaintance, 

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Machteld
Mooi verhaal. Ik heb veel respect voor jou en andere mensen die in de zorg werken.
Reply
Schorelaar
Machteld dank je, en dank je voor je respect.
Reply
Je weet wel...Karin!
t gevoel van niet mogen, pubers  worden daar gek van en dus  haar speelse kant was wakker
Reply
Schorelaar
Karin van der Straaten de rest van de week waait het, "kind ik moet er niet aan denken om naar buiten te gaan" zei mevrouw toen ik voorstelde om even een wandeling te maken
Reply
More replies (1)
Hans van Gemert
Mooi opgelost. Ik begrijp haar wel, het is soms ook leuk om de dingen even anders te doen, hoe verwarrend dat ook kan zijn
Reply
ElisabethsMagazine
Ach, die lentekriebels of gewoon af en toe eens lekker wat anders. Kan het me voorstellen. Gelukkig is het goed gekomen. 
Reply
Schorelaar
lekkerereceptenvoor2 als het mooie weer lokt wil ik ook niet naar mijn werk, niets menselijks is ons vreemd
Reply
More replies (1)
Zilverbloem
Ik hoop het wel en dat die wat grotere wandelingen de oplossingen zijn. Misschien ook weer een uitstapje wat verder weg?
Reply
Schorelaar
Annemiek het gaat niet om uitstapjes, ze was het weekend voor het gebeurde nog met een busje ergens naar toe geweest. Mw. was een wandelaar samen met haar man, dat gevoel mist ze, het er samen op uit gaan.
Reply
More replies (1)
Marjolein
We gaan het meemaken, als jij ons op de hoogte houdt tenminste!
Reply
Schorelaar
Marjolein natuurlijk, ik hoop dat we samen binnenkort op pad kunnen
Reply
Gertruda
Een pakkend verhaal, hopelijk lukt het samen nog veel wandelingen te maken met mevrouw!
Reply
Schorelaar
De rare kwast onder dank je,  de blog verpleeghuiszorg staan mijn andere zorgverhalen
Reply
Chalija
Heerlijk weer om te lezen.
Reply
Schorelaar
Chalija dank je voor je compliment
Reply
Hans
Zo wil ik ook oud worden, geweldig mens.
Reply
Schorelaar
Hans ik ook, lekker naar buiten en vooral, bepalen wat ik wil.
Reply
Els Vergaerde
Ik kan de (lente)kriebels van mevrouw heel goed begrijpen, maar ook de kriebels die het jou, je collega's en de familie bezorgt… Wat zou het mooi zijn als iemand haar zo af en toe mee kan nemen voor een grote wandeling.
Reply
Schorelaar
Els Vergaerde het blijft spannend, soms cirkelt de politiehelicopter rond. 
Reply
Diaantje 🦋
Wat een mooi verhaal en ik hoop dat mevrouw nog heel veel mooie wandelingen kan en mag gaan maken. 
Reply
Schorelaar
DiaantjesLife ik hoop dat het haar nog een poosje gegeven is, mw. heeft een respectabele leeftijd waarop menigeen niet meer zelfstandig wandelt
Reply
Encaustichris
Ik hoop het voor jullie, én mevrouw! Fijn weer over je werk te lezen. Ik heb je verhalen gemist.
Reply
Schorelaar
Encaustichris fijn om te horen, toch is er genoeg gebeurd, hopelijk de komende tijd meer tijd om ze uit te schrijven.
Reply
marijke
nog een aardige bijdehante tante. Maar....of ze niet meer weg zal lopen??
Reply
Schorelaar
marijke de tijd zal het leren, ik hoop voor haar dat er een wandelmaatje komt. 
Reply
More replies (1)