In het woonzorg centrum waar ik werk wonen veel bijzondere mensen. 
Ze hebben een eigen appartement en kunnen gebruik maken van huiskamers beneden waar allerlei activiteiten op het programma staan. 
Wij, het personeel, bieden zorg en begeleiding aan voor mensen met een dementie.

Soms komt er een “oud” collega wonen, een verpleegster uit vroegere tijden. 
Nog opgevoed met de regels van rust -reinheid en regelmaat. 
Deze dames zijn ook absoluut niet te beroerd om een handje mee te helpen, gevraagd, maar vooral ook ongevraagd, en soms daardoor ongewenst. 
Nancy is daar een van, na haar huwelijk stopte ze met haar vak en voedde 4 kinderen op terwijl haar man carrière maakte. Haar man Robert kon ongestoord zijn carrière maken, Nancy had thuis de touwtjes goed in handen. 
Ook nadat de kinderen de deur uit waren stuurde ze haar man goed aan, deden ze samen leuke dingen en maakten mooie reizen. 
Nu was ook Nancy geveld door de ziekte van Alzheimer. 
De rollen thuis draaiden om, zo goed en zo kwaad als dat ging. 
Ze kwam bij ons wonen toen het te zwaar werd voor Robert. 
De opname viel hem zwaar.

Loading full article...

Ha, ga jij later ook doen!!
Nou, als ik Nancy geheten had, had ik je een rotschop verkocht om me zo te testen ... hihi
Marion's World misschien is het toeval, maar vandaag ben ik ontslagen. Ik heb er natuurlijk een blog aan gewijd.
Wat een mooi verhaal..natuurlijk ook wel eens heel moeilijk voor degene met dementie en voor degene die met elkaar samen moeten leven. Maar het is een mooi respectvol verhaal geworden! 
Mirelle-Creametkids het samen leven en wonen is vaak met begeleiding, al ontstaan er vaak vriendschappen, en soms een relatie
More replies (1)
heerlijk geschreven weer. Zal voor mevrouw zelf behoorlijk verwarrend zijn geweest.
Marjolein ja, dat klopt, deze dame zal alles zelf wel regelen en loopt daarbij keihard tegen haar grenzen
Mooi verhaal, geduld is een schone zaak in deze denk ik.
Je hebt haar mooi beschreven, ik kan me voorstellen dat ze een goede hulp kan zijn - en soms ook helemaal niet :-)
Ahhh. Ze probeert zo haar best te doen. Triest. 
lekkerereceptenvoor2 jaren geleden had ik eens een verpleegster die een medebewoonster in een rolstoel was gaan wassen met een dweiltje en een theedoek, ze waren samen in de keuken terecht gekomen
More replies (3)
Nou Ja, hoe durfde je.... mooi verhaal weer. Je laat Nancy in haar waarde, zoals altijd. Knap beschreven!
Encaustichris door mensen in hun waarde te laten ervaar je ook de onmacht om situaties te veranderen. Dank je voor je reactie
En daar sta je dan .  Ik vind het weer knap en mooi geschreven.
Els Vergaerde dank voor je reactie, ja, bij Nancy sta ik regelmatig met een mond vol tanden.
Hele bijzondere verhalen! Het is daar volgens mij nooit saai! ;-)
The Original Enrique nee, het is nooit saai, maar niet alles laat zich in verhalen vertalen
More replies (1)