Pieken ten koste van (deel 3)
Wat vooraf ging
Autoportieren worden dichtgeslagen, knerpende voetstappen in de pasgevallen sneeuw. Ik merk het nu pas. Sneeuw bedekt als een fijne wollige deken het voetpad. Tijd om bij deze witte verrassing stil te staan heb ik niet. Weg met de piekermodus, nu is het moment voor actie. In razendsnel tempo laat ik diverse standaardoplossingen de revue passeren. Gat graven, ook al hoeft het maar 18 centimeter, is niet meer mogelijk. Met plakband achter de klok plakken? Of hem aan de ketting rijgen en die om doen?
Te laat. Ik hoor de achterdeur al. In een reflex verdwijnt mijn hand met daarin de kraal achter mijn rug.
'Hoi mam.'
'Dag schat. Hoe was je weekend?'