Bij de tijd met beeldbellen, deel 2

Bij de tijd met beeldbellen

'Willen jullie even rustig zijn, zodat ik me kan concentreren op de tweede poging tot beeldbellen? Ik heb gehoord van Chantal dat Annie met smart zit te wachten en dat ze constant aan haar kwispelende phone. Of was het nou andersom...

Ooooh, wat gaaf, het lukt, het lukt. Hallo Annie, wat heb jij nou gedaan, het puntje van je staart is helemaal wit! Heb je hem als kwast gebruikt en in een pot verf gedoopt?'

'Nee, Dana, het is de slagroom van de aardbeientaart die aan de staart zit.'

'Hè? Ben ik nu ik beeldbel ook in staat om hondentaal te verstaan? De techniek is niet meer bij te houden.'

'Nee, natuurlijk niet. Je ziet een hond, maar je hoort een vogel.'

'Watte? Een vogel? Wie dan?'

'De logeerparkiet. Die vervelende Chantal wou me uit huis zetten en dus heb ik me maar opgeworpen als au-pair voor Annie.'

'Hoe dan? Een vogel die als au-pair voor een hond fungeert, daar heb ik nog nooit van gehoord, trouwens ik hoor sowiewo helemaal geen vogelgeluiden.'

'Dat is de schuld van Annie, ik heb het gepoogd met fluiten, welke hond luistert daar nou niet naar, maar Annie is een geval apart. Dus ik ben online maar een cursusje praten voor parkieten gaan volgen.'

'Tjonge, dat dat bestaat zeg.'

'Het viel nog niet mee, wat een onzinwoorden moet je daarvoor leren, die je nooit en te nimmer in de praktijk gebruikt. Wie gebruikt er vandaag de dag nog een telescoop of een faxmachine?'

'Onzinwoorden kunnen leiden tot onzinverhaaltjes en die kunnen best onspannend werken hoor, ik heb daar heel wat ervaring mee.'

'Ja, daar had Chantal het ook al over, vandaar dat ik dacht dat jij het wel leuk zou vinden wanneer ik ook aanwezig zou zijn bij het videobellen met Annie. We hebben best een goede band opgebouwd, Annie en ik, al zeg ik het zelf, ik ken die hond inmiddels als mij eigen broekzak.'

'Het wordt steeds gekker, een parkiet met een broek aan...'

'Nee, niet letterlijk, figuurlijk gesproken. Al moet ik toegeven dat ik vorige week wel de geprobeerd heb om een nieuwe parkietengarderobe aan te schaffen. Ik had wat bundeltjes briefjes van 10 euro gespaard, een elastiekje erom gewikkeld, en ben met dat in mijn snavel een winkel ingevlogen.'

'En geslaagd?'

'Jawel, maar ben zonder buit buiten gezet.'

'Goh, wat vreemd.'

'Ja hè, ze zeiden dat vanwege de intelligente lockdown er alleen nog maar contactloos afgerekend mocht worden, ze vroegen mij om mijn bankpas, nou ja, die had ik thuisgelaten natuurlijk. Ik wou van mijn contante geld af.'

'En dat wilden ze niet aannemen?'

'Nee, helaas.'

'Nou ja, dan maar online shoppen. Het is niet anders. We moeten roeien met de riemen die we hebben. Maar ik belde eigenlijk voor Annie.'

'Woef!'

'Hé Annie, houd je het nog een beetje uit daar met al die vreemde vogels? Zodra je weer eens op bezoek mag komen kom je maar een keer weer logeren. Goed? En dan schuur ik van te voren de tuintafel, doop ik je staart in de rode verf en mag je naar hartenlust kwispelen boven de houten meubeltjes, goed? Nou lieverd, groetjes aan de rest daar en hopelijk tot heel snel.'Doei Annie, doei oppasparkiet.'

'Doei Dana!'

'Woef waf woef!'

Bij de tijd met beeldbellen, deel 2

Bij de tijd met beeldbellen

Schrijfuitdaging april 2020