Waar ben ik? Het duurt even voor ik het me weer herinner, ik had een woordenwisseling gehad met een colporteur van terrasreinigers. Hij was akelig volhardend, had zijn voet tussen de deur gezet toen ik hem vertelde dat ik helemaal geen tuin en dus ook geen terras had.
'Je laat me binnen, hoor je? Je laat me toch niet op de galerij staan? Zo meteen raakt de regenbui me nog. Trouwens, je hebt helemaal geen tuin nodig om tegels te kunnen leggen.'
Eenmaal binnen had hij een vreemd verzoek, of hij wel een gehaktbal mocht met een paracetamoltabletje erdoor vermalen. Totaal verward door dit best bizarre verzoek, ging ik nog de keuken in ook, stom als ik was, om te kijken wat ik in mijn koelkast had liggen wat een gehaktbal het dichts zou benaderen.
'Ik heb op dit moment niets aan vlees in de koeling liggen, ik zou een eitje kunnen bakken.'
'Wanneer je de eierdooier maar heel laat.' Iets in zijn stem deed me sidderen, wat als ik hem niet tevreden stelde, wat zou er dan kunnen gebeuren?.
Ik pakte de koekenpan, net op het moment trippelde een hazelnootkleurige muis over mijn keukenvloer. Ik slaakte een gilletje, sloeg het eitje op de rand kapot, de dooier bleef niet heel. Angst sloeg me om mijn hart.
Daar had je het al. Als een heuse psychopaat griste hij de koekenpan van het fornuis, zwaaide hem omhoog en toen werd alles donker.
Hij moet me een mep gegeven hebben. Hoe lang ben ik buiten bewustzijn geweest? Is de colporteur vertrokken of hier nog steeds in huis? De zachte ondergrond verteld me dat ik niet meer op de plavuizen van de keuken lig, het zal het hoogpolige vloerkleed in de woonkamer zijn. Ik krabbel omhoog. Het is zo donker dat ik geen hand voor ogen kon zien. Op de tast zoek ik naar een lichtknopje, struikelend over van alles en nog wat, wat ik niet kan thuisbrengen, kom ik bij een wand aan. Het is de ruwe, gepleisterde muur. Waarom heb ik in vredesnaam ingestemd met zo'n gruwelijke wandbekleding? Het bezorgt me schrammen op mijn handen, maar ik houd vol.
Daar, mijn vingers raken een glad oppervlak, in het midden ervan bemerk ik een schakelaar, ik haal hem om. Klik. Geen licht.
Heb ik mijn energienota niet betaald? Ik heb wel een herinnering gekregen van een openstaande telefoonrekening, maar dat heeft niets te maken met elektra. Zal het een doorgeslagen stop zijn?
Koppijn maakt dat ik niet helder meer kan denken. Hoor ik daar voetstappen? Is dat die psychopathische terrasreinigersdealer?
'Wat sta jij daar te doen? Probeer je soms met lichtsignalen hulp in te roepen?' hoor ik hem met zijn lijzige stem zeggen.
'Wat ben je met me van plan? Heb je de stroom afgesneden?'
'Natuurlijk niet, anders werkt het fornuis ook niet... ik had nog niets gegeten, zie je, o nee je ziet niets,' hij laat een holle lach horen. 'Ik heb inmiddels mijn buik vol en heb keurig de vaat gedaan. Ik mag dan wel een mislukt ei gegeten hebben, maar dat betekent nog niet dat ik mijn bordje en bestek vuil achter mag laten, maar het drogen met keukenpapier gaat niet echt goed, dus kom ik nu die theedoek halen.'
'Huh, welke theedoek?'
'Die voor je ogen zit uiteraard, je hebt mazzel gehad, wijfie, dat ik een hekel heb aan rotzooi achterlaten, ik was nog zoveel leuks met je van plan. Nou haal die doek van je kop af, dan kan ik verder gaan met afdrogen.'
direct door naar het vervolg? Klik op onderstaande 'Lees meer'.
