Warmoes (1) Het begin

- 1 -

Ze stond aan de overzijde, op de hoek onder een boom te schuilen.  Een jonge zwartharige, met een poezelig hondje van een onbestemd ras.  Ze droeg een licht zomerkleedje in de druilregen.  Wachtend op Godot...

Voila. De eerste zinnen staan er.
Mijn god, een ROMAN. Waar ben ik aan begonnen?
Uren en dagen, wat zeg ik JAAAREN op een zolderkamertje zitten tikken.  En als je 'Roman' dan eindelijk klaar is, bang afwachten of een uitgever (eventueel) geïnteresseerd is... Ik denk het niet.

Maar kijk, nu is er YOO.RS!  Direct contact met je lezers.  En je wordt er nog voor betaald ook.
Eén euro voor 1000 YP... Dat moet zeker vijfentwintig euro per jaar opbrengen.
De eerste zin is het moeilijkste, naar het schijnt; dat viel dus best mee.
Maar nu. Iemand een idee?
Een autobiografie?  Geen denken aan.  Wat heb ik nu te vertellen na een carrière in de erotica sector?
Trouwens "The Happy Hooker" bestaat al.

En die poezelige met haar zwart hondje?
Ja die zag ik gisteren voor het eerst daar staan.  Gisteren, de warmst 17de mei sinds de waarnemingen.  Vandaar dat dunne zomerkleedje natuurlijk.  En is dat een reden om mijn eerste personage te worden?  Wat weet ik nu van haar? Zou ze ook DSD* hebben?

Vandaag ga ik het hier bij laten denk ik.  Even kijken of er enige interesse is in een instant- 'roman'.
Een naam moet natuurlijk ook nog bedacht worden, wie noemt z'n roman nu: "De ROMAN"?
En misschien verander ik deze eerste pagina nog wel, want schrijven is schrappen heeft eens iemand gezegd.

Deze voormiddag zag ik haar weer met haar hondje. Toen ik terug fietste van het winkelen, kruisten we elkaar, op het smalle paadje tussen twee kavels.  Dit kon geen toeval zijn, waarschijnlijk was ze hier nieuw komen wonen, en liet ze voortaan iedere voormiddag haar keffertje uit.  Ze had het merkwaardige uiterlijk, dat er van dichtbij beter uit zag dan van op een afstand.  Zeldzaam.  Misschien omdat ze een zwarte is, die zien er meestal beter uit van nabij dan van ver. Nu, wat kan het me schelen; ik ben zo hetero als de pest.
Wel... of toch niet.  Eigenlijk ben ik een homofiele man in 't lijf van een vrouw.  Wacht, ik leg het uit:
Bij mijn geboorte, als meisje, heeft men na enkele maanden vastgesteld dat er een XY- chromosoom in mijn bloed zat, jongen dus.
Maar door een gril van de natuur maakt mijn lichaam enkel vrouwelijke hormonen aan, meisje dus.
Op m'n twaalfde besliste de dokters om mijn testikels, die inwendig leefden, weg te nemen.  Onnodig want het geproduceerde testosteron werd toch vanzelf omgezet in oestrogeen.  Gelukkig werd bij de operatie de clitoris gespaard, want dat is niet altijd zo.  Het wegnemen van mijn 'wonderballetjes' was dus, achteraf bekeken, nergens voor nodig geweest.  Integendeel, ik had er nog vrouwelijker kunnen uitzien... een paar cupmaatjes meer dus.
Door mijn DSD* heb ik geen baarmoeder, geen menstruatie maar ook geen kinderen.

Ondertussen ben ik gehuwd, ook dat nog.
Wolf is enkele jaren ouder dan ik.  Wolf, klinkt beter dan Dolf.
Stel dat iemand roept: " Ah, Dolf". Kans dat men de hielen tegen elkaar slaat en "Heil Hitler" roept.
Of "Hij ligt er", zoals men, naar het schijnt, tijdens de bezetting durfde te zeggen; de Duitsers hoorden het verschil toch niet.


Ha kijk...de eerste lezersreactie... en nog wel van een collega blogger. Hij is hier op Yoors bezig met zijn 'Wonderballetjes'.  Een echte roman (toeval bestaat niet).


(lees het vervolg: "Warmoes" (2) 'De negerhut van oom Tom')

* DSD = Disorders of Sex Development.
(Foto & layout: R. Siedlecki)
-1-