Een beetje verkouden

In de zomer van 2017 werd mijn man ziek. Niet ernstig, zo dachten wij, maar hij was wel wat verkouden en dat wilde niet overgaan. In deze tijd gingen wij ons dus ook oriënteren op een school voor onze zoon. Hij was immers al 4 jaar en het werd echt wel tijd. Vanwege zijn autisme hadden wij maar een paar keuzes. Speciaal basis onderwijs of Speciaal Onderwijs. Mijn man vergleek beide scholen met elkaar. In die tussentijd moesten we nog een ontwikkelingsonderzoek afwachten. Zonder advies krijg je namelijk geen verwijzing. De verwijzing gaat via het samenwerkingsverband. Wij zouden op beide scholen gaan kijken maar omdat de zomervakantie er tussen kwam moest dat nog even wachten.

Toch een bezoek aan de huisarts

Ondertussen ging het nog steeds niet beter met mijn man en hij ging naar de huisarts. Hij wilde dat er beter naar gekeken werd. Eerst kreeg hij een antibioticakuur. Die sloeg niet aan. Hij wilde toen longfoto’s. Die kon hij krijgen maar dan wilde de huisarts wel dat er ook een longfunctieonderzoek gedaan werd. Dat kon gewoon in de huisartsenpraktijk. Dit onderzoek werd ingepland. Wat de huisarts niet had verwacht dat was dat wij ingehaald werden door de werkelijkheid en dat het longfunctieonderzoek in de huisartsenpraktijk niet meer gedaan hoefde te worden.

Vele onderzoeken in korte tijd

  • Er was een maagonderzoek nodig om te zien of er daar iets zat. Mijn man had namelijk ook maag klachten en at niet goed. Hier kwam niets verontrustends uit.
  • Er moest een CT-scan gemaakt worden. Hierop was duidelijk te zien dat er weefsel zat maar wat het was wist men nog niet. Wel maakte deze scan duidelijk dat het niet te opereren was. Het zat om de luchtpijp, slokdarm en aorta heen en dit weefsel deed een deel van de long aan.
  • Er moest  een pet scan (CT-scan met contrastvloeistof) gemaakt worden om te zien of deze cellen/dit weefsel snel groeiend was. Die scans zagen er slecht uit. Ik schrok toen ik de foto’s zag. Op scans kunnen ze niet zien of het nu om een ontsteking ging of om wat anders. Beide reageren op de contrastvloeistof.
  • Er moesten biopten genomen worden. Hiermee haalt de arts een stukje weefsel uit de gewenste plek. Dus ook via de slokdarm in omliggend weefsel. Dit soort biopten zijn dus hele nare onderzoeken. De details zal ik dan ook niet vertellen.
  • Het ziekenhuis wilde een uitgebreid longfunctieonderzoek dus die bij de huisarts kwam te vervallen. Dit was een zwaar en moeilijk onderzoek wat heel veel van mijn man vroeg.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Dana
Annemiek , eens, het hoort niet, het is helaas niet altijd mogelijk om je partner te steunen, maar wanneer je er wel voor hem kon zijn, was je er
Reply
Zilverbloem
Dana Ja natuurlijk wilde ik er bij zijn. Het lukte alleen niet. Dit soort dingen hoor je niet alleen te doen vind ik.
Reply
Dana
Moeilijk voor je dat je er niet bij kon zijn toen je man de eerste onderzoeken kreeg. Ik begrijp uit je woorden dat je dat wel graag gewild had. 
Reply
Zilverbloem
Els Vergaerde Dat was het ook. Maar we gingen door. Je komt in een modes waarin je er alles voor over hebt om het te overleven.
Reply
Els Vergaerde
Wat een enorme dreun moet dat geweest zijn...
Reply
Zilverbloem
Alzheimerblog Neem je tijd, de blogs blijven staan. Het is niet de makkelijkste kost en ze hebben op bepaalde punten verbetering nodig.
Reply
Alzheimerblog
Wat extreem heftig. Ik ga verder lezen.
Reply
Mary-José (MJ)
ach lieverd, ik snap het (nu...want loop giga achter ,...maar blijf je van a tot z lezen hoor).. wat een verschrikking lieverd  :-( !
Reply
Zilverbloem
Op het moment dat ik dit schreef had jij de zorgen om jouw man. Dat was op dat moment in het heden. Dit was al geschiedenis. Dit kon wachten. Je had al zo verschrikkelijk veel zorgen. Het was zo ongelofelijk wat er gebeurde en het is nog steeds ongelooflijk dat het zo verschrikkelijk snel over was.
Reply
wakeupkitty
En de huisarts... 
Reply
Zilverbloem
Die had dit niet verwacht, die heft zodra de uitslag van de longfoto's er was zo snel mogelijk ruimte gemaakt voor een afspraak. Gelijk doorverwezen en alles is zo snel mogelijk opgestart. Die was net zo sprakeloos als wij.  
Reply
jolandemooij
Wat moeilijk lijkt me dat, je moet er voor je zoontje zijn en kunt je man niet bijstaan op zo'n moeilijk moment. Wat fijn dat die vriend bij hem kon zijn. 
Reply
Zilverbloem
Dat was ook moeilijk, elke keer die spagaat. Op zulk soort momenten zijn vrienden zo waardevol.
Reply
Encaustichris
Oei, ik val binnen, de afloop weet ik al.
Wat een heftig verhaal!
Reply
Zilverbloem
Ja hier begon het mee en in minder dan een half jaartijd  was het afgelopen.......
Reply
Minnie92
Wat hebben jullie iets vreselijks meegemaakt. Ik heb net je laatste blog over de uitvaart gelezen en lees hier nu net pas wat er precies aan de hand was.. Sterkte, knap dat je je verhaal deelt, hopelijk helpt dat delen je.
Reply
Zilverbloem
Dank je wel voor je woorden. Ik hoop ook dat het andere helpt op de een of andere manier.
Reply
Schorelaar
wat vreselijk moet dat zijn geweest, zo ziek en dan zo'n jong kind.
Reply
Zilverbloem
Dat was het ook. We hebben geprobeerd om voor onze zoon alles gewoon door te laten gaan en alles zo normaal mogelijk te laten zijn. Op dat moment was ik dankbaar voor zijn autisme. Het kwam niet te hard binnen bij hem.
Reply
Judith Evelien
Wat kom je dan ineens in een onwerkelijke achtbaan 😢
Reply
Zilverbloem
Ja dat was ook heel onwerkelijk maar ook weer niet. Je stap er in en je gaat er voor.
Reply
Marjolein
poeh, wat heftig zeg!
Reply
Zilverbloem
Ja dat klopt. Dat is het ook.
Reply
ElisabethsMagazine
Poeh. Heftig verhaal. Sterkte. 
Reply
Zilverbloem
Dank je, morgen gaat het verhaal verder.
Reply