Op het moment dat ik dit schreef had jij de zorgen om jouw man. Dat was op dat moment in het heden. Dit was al geschiedenis. Dit kon wachten. Je had al zo verschrikkelijk veel zorgen. Het was zo ongelofelijk wat er gebeurde en het is nog steeds ongelooflijk dat het zo verschrikkelijk snel over was.
Die had dit niet verwacht, die heft zodra de uitslag van de longfoto's er was zo snel mogelijk ruimte gemaakt voor een afspraak. Gelijk doorverwezen en alles is zo snel mogelijk opgestart. Die was net zo sprakeloos als wij.
Wat moeilijk lijkt me dat, je moet er voor je zoontje zijn en kunt je man niet bijstaan op zo'n moeilijk moment. Wat fijn dat die vriend bij hem kon zijn.
Wat hebben jullie iets vreselijks meegemaakt. Ik heb net je laatste blog over de uitvaart gelezen en lees hier nu net pas wat er precies aan de hand was.. Sterkte, knap dat je je verhaal deelt, hopelijk helpt dat delen je.
Dat was het ook. We hebben geprobeerd om voor onze zoon alles gewoon door te laten gaan en alles zo normaal mogelijk te laten zijn. Op dat moment was ik dankbaar voor zijn autisme. Het kwam niet te hard binnen bij hem.
Wat een heftig verhaal!