In het woonzorg centrum waar ik werk wonen veel bijzondere mensen. 
Ze hebben een eigen appartement en kunnen gebruik maken van huiskamers beneden 
waar allerlei activiteiten op het programma staan. 
Wij, het personeel, bieden zorg en begeleiding aan voor mensen met een dementie.

Mw. de Zwart woont hier al een paar jaar.
Mw. wist altijd goed wat ze wilde, eerst ontbijten met een krantje en dan ging ze zich wassen en kleden. 
Alleen bij de douchebeurten had mw. hulp nodig.
Aan de hand van het aktiviteitenoverzicht kruiste mw. aan waar ze heen wilde.
Als er eens iets niet door ging vroeg mw. waar ze zich kon vervoegen voor commentaar.
Met een vaste club dames gebruikte ze de warme maaltijd in een van de huiskamers, aan nieuwe bezoekers moest mw. altijd wennen en hield liever de stoel bezet voor een oude bekende, 
tot deze definitief niet meer kwam.
Bij goed weer ging mw. wandelen, vaak alleen maar ook met haar kinderen, 
en soms ook met de wandelclub ging mw. naar buiten. 

Loading full article...

Mooi verhaal. Ik heb veel respect voor jou en andere mensen die in de zorg werken.
Machteld dank je, en dank je voor je respect.
t gevoel van niet mogen, pubers  worden daar gek van en dus  haar speelse kant was wakker
Karin van der Straaten de rest van de week waait het, "kind ik moet er niet aan denken om naar buiten te gaan" zei mevrouw toen ik voorstelde om even een wandeling te maken
More replies (1)
Mooi opgelost. Ik begrijp haar wel, het is soms ook leuk om de dingen even anders te doen, hoe verwarrend dat ook kan zijn
Ach, die lentekriebels of gewoon af en toe eens lekker wat anders. Kan het me voorstellen. Gelukkig is het goed gekomen. 
lekkerereceptenvoor2 als het mooie weer lokt wil ik ook niet naar mijn werk, niets menselijks is ons vreemd
More replies (1)
Ik hoop het wel en dat die wat grotere wandelingen de oplossingen zijn. Misschien ook weer een uitstapje wat verder weg?
Annemiek het gaat niet om uitstapjes, ze was het weekend voor het gebeurde nog met een busje ergens naar toe geweest. Mw. was een wandelaar samen met haar man, dat gevoel mist ze, het er samen op uit gaan.
More replies (1)
We gaan het meemaken, als jij ons op de hoogte houdt tenminste!
Marjolein natuurlijk, ik hoop dat we samen binnenkort op pad kunnen
Een pakkend verhaal, hopelijk lukt het samen nog veel wandelingen te maken met mevrouw!
De rare kwast onder dank je,  de blog verpleeghuiszorg staan mijn andere zorgverhalen
Heerlijk weer om te lezen.
Chalija dank je voor je compliment
Zo wil ik ook oud worden, geweldig mens.
Hans ik ook, lekker naar buiten en vooral, bepalen wat ik wil.
Ik kan de (lente)kriebels van mevrouw heel goed begrijpen, maar ook de kriebels die het jou, je collega's en de familie bezorgt… Wat zou het mooi zijn als iemand haar zo af en toe mee kan nemen voor een grote wandeling.
Els Vergaerde het blijft spannend, soms cirkelt de politiehelicopter rond. 
Wat een mooi verhaal en ik hoop dat mevrouw nog heel veel mooie wandelingen kan en mag gaan maken. 
DiaantjesLife ik hoop dat het haar nog een poosje gegeven is, mw. heeft een respectabele leeftijd waarop menigeen niet meer zelfstandig wandelt
Ik hoop het voor jullie, én mevrouw! Fijn weer over je werk te lezen. Ik heb je verhalen gemist.
Encaustichris fijn om te horen, toch is er genoeg gebeurd, hopelijk de komende tijd meer tijd om ze uit te schrijven.
nog een aardige bijdehante tante. Maar....of ze niet meer weg zal lopen??
marijke de tijd zal het leren, ik hoop voor haar dat er een wandelmaatje komt. 
More replies (1)