Een nieuw kijkje bij de Kniemannetjes
Het was nog rustig in het café-restaurant aan de Gebogen Kniestraat in Kniestad toen Arie met een dekentje binnenschoof. Zijn route was helder, recht op de bar af. Met enige moeite hees hij zich op een van de barkrukken, die listig was samengesteld uit een stapeltje lege plakbandrolletjes. Het lantaarntje boven zijn hoofd gaf hem – geheel onterecht- een gouden aureooltje. Het dekentje werd zorgvuldig over zijn oude knietjes gedrapeerd.
'Hé, kastelein, geef mij eens een pintje!'
'Daar hebben we Arie, wat een verrassing!' bromde de kastelein terug, ook al geheel in strijd met de waarheid. Arie was immers de vaste klant, die zo vaak op zijn standaardkruk bij de bar zat, dat niemand anders daar durfde te gaan zitten als Arie toevallig eens afwezig was.
