Een verborgen boodschap? (deel 1)

Een verborgen boodschap (deel 21)

 

Ik zie geen steek, logisch, want ik hou mijn ogen stijf gesloten. Tijd om een duikbril op te doen had ik niet. Balen, op de tast vind ik mijn man nooit, durfde ik onder water mijn ogen maar open te doen. Hoor ik daar een snorkelgeluidje? Heeft er iemand hier een duikuitrusting? Vreemd. Het water voelt onverklaarbaar ijsdroog aan. Ook al zo bizar.

Voorzichtig waag ik het toch maar om mijn ogen te openen. Het eerste wat ik zie is het ronkende lijf van mijn man. Het snorkelgeluidje was dus van hem afkomstig. Ik haatte het gesnurk van hem altijd, maar nu trekt er een warm liefdevol gevoel door mijn lijf. Ik heb het allemaal alleen maar gedroomd. Mijn geheim is dus nog altijd niet aan het licht gekomen.

Opgewekt kus ik mijn man wakker.

Loading full article...