Ik heb een hut gebouwd maar nu is hij voor...

DidI'Ms world

Ik heb een hut gebouwd maar nu is hij voor iedereen.

Vandaag kwam ik tijdens een prachtige wandeling deze hut tegen in het bos. Het is een prachtige hut en ik stond er voor en verlangde spontaan terug naar de tijd dat mijn kinderen met takken sjouwden om een hut te bouwen. Het was altijd erg leuk om te zien hoe ze dan samenwerkten, elkaar konden commanderen en overleg pleegden als ze tegen een probleempje aanliepen. En als 'ie dan af was dan waren ze altijd zo trots op elkaar en op zichzelf. Soms hielp ik mee maar ik vond het ook altijd leuk om me ietwat afzijdig te houden zodat ik kon genieten van de aanblik van mijn kroost. Ik genoot dan van het buiten zijn, van de herfst die met z'n mooie kleuren en de heerlijke geuren in het bos. Vandaag geen kinderen maar dus wel deze hut die mij terug bracht naar nog niet zo heel lang geleden en ik genoot weer. Ik stelde me voor dat ook hier ouders met kinderen bezig waren geweest met het sjouwen van takken en stammetjes met blosjes op de wangen. Wat zullen zij trots zijn geweest op zichzelf en elkaar.

En misschien waren zij ook wel een beetje verdrietig toen ze de hut moesten achterlaten net als mijn kindjes dat waren, hun eigen gebouwde huis. En ik hoop dat zij dan net als mijn kindjes gedacht hebben: "Ik heb een hut gebouwd maar nu is hij voor iedereen". Dat idee vonden ze namelijk best wel cool. Ik vond dat zo lief toen mijn uk dat met een ietwat bedrukt stemmetje zei. Want zo is het maar net, nu is 'ie voor iedereen.

Dit is mijn 8e zwart/wit bijdrage voor de 10dagenzwartwit "uitdaging".

De hut is klaar

joe hoe hoe

we zitten in de hut

hiep hiep hoi

een hele nieuwe hut

joe hoe hoe

de allermooiste hut

hiep hiep hoi hoi

onze hut is klaar

en wij zitten binnen

wat moeten we nu doen