Ik ken hem al sinds mijn kleuterjaren, maar heb hem meer dan twintig jaar niet gezien. Later zal blijken dat mijn (inmiddels bijna ex-) echtgenoot, ieder contact stelselmatig torpedeerde.
Varierend van de hoorn op de haak gooien en een ander (geheim) telefoonnummer aanvragen, bij het bevolkingsregister ons adres ontoegankelijk laten maken voor derden, tot bedreiging op de parkeerplaats van de supermarkt:
'Als jij in de buurt van mijn vrouw durft te komen, gaan jullie allebei bij Westpunt de rotsen af!'
Ik leefde in zalige onwetendheid. Hij deed geen aangifte, uit angst dat mij iets zou overkomen, bleef zorgvuldig uit de buurt, maar liet mij wel discreet bewaken.
Een dag na mijn verhuizing staat hij voor mijn deur:
'Ik kom kijken hoe het met je gaat en of ik iets voor je kan doen'.
Zijn hand gaat naar mijn rechterjukbeen: 'je hebt daar een zwelling, heeft die desgraciado je geslagen??!'
Nee, die was expert in verbaal geweld...
'Ik zie inderdaad geen haematoom, die had er bij een slag moeten zitten, het moet iets van binnenuit zijn, ogenblikje...'
Hij draaft naar zijn auto en komt terug met een dokterstas: 'Doe je mond open'. Gehandschoende vingers gaan langs mijn verhemelte en tandvlees,de andere hand betast voorzichtig mijn jukbeen.
'Au!'
'Dat voel je ook bij je oor he?'
'Ja en achter mijn oog.'
'Dat dacht ik al, we gaan zo naar de kaakchirurg!'
Hij pakt zijn telefoon en loopt al pratend de tuin in. Ik vang toch flarden van het gesprek op:
'….spoedgeval...kaakabces...complicaties...lichte verhoging...bang voor sepsis...'
Hij loopt weer naar binnen: 'trek je schoenen aan, nee niet eerst verkleden, we gaan nu direct naar de kaakchirurg!'
In zijn auto bereidt hij mij voor: 'het kan zijn dat de locale anaestesie door de ontsteking niet optimaal werkt, je zult waarschijnlijk pijn krijgen, maar ik blijf bij je.'
Pijn en stank
Ondanks vier injecties, voelt het aan alsof de kaakchirurg met een breinaald via mijn mond in mijn hersenen zit te wroeten.
Mijn gouden vriend staat aan de andere kant van de behandeltafel, mijn hand in de zijne:
' Als de pijn te erg wordt, knijp je maar in mijn hand'.
In zijn andere hand een fris doekje,waarmee hij mijn voorhoofd afneemt.
Ondanks het apparaat waarmee de rotzooi wordt weggezogen, proef ik een smerige, misselijkmakende smaak.
Dit zal ongetwijfeld eveneens naar dood en bederf stinken, ik schaam me kapot....
Terug in de auto
Mijn gezicht voelt half verlamd aan, ik heb een rol verbandgaas in mijn mond, maar ik begin tussen mijn opeen geklemde kaken, mij direct te verontschuldigen.
'Sssst, ik heb in hospitaaltenten in vluchtelingenkampen gewerkt, ben wel het een en ander gewend'.
Flashback
Ja maar... ja maar... ik ben geen berooide vluchtelinge die elementaire hygienische voorzieningen moet ontberen....
Ik ben dat mooie meisje in een zijden galajapon en een wolk van Chanel nr.5, met wie hij niet eens mocht dansen, want haar 'verloofde' snauwde:
'Hoe haal je het in je hersens, om MIJN meisje ten dans te vragen! Daar moet je eerst MIJN toestemming voor verzoeken en die zou je toch niet krijgen!'
Nu zou ik een dergelijke reactie hoogst alarmerend vinden, maar ik was 16 en vond het alleen maar geweldig interessant. Ik vond het toen zelfs spannend, dat mijn inmiddels 'bijna ex', hem uitdaagde om 'mee naar buiten te gaan': WOW, er zou om mij gevochten worden...
De man wiens hand ik zojuist beurs heb geknepen, had destijds rustig gereageerd:
'Ik ben jaren ouder dan jij, de fase van vechten op het schoolplein ben ik allang ontgroeid' en was vertrokken van het feest.
Hij brengt mij naar huis, geeft mijn tante's huishoudster/verzorgster die nu ook mij verwent met hapjes en drankjes, aanwijzingen over wat ik wel en niet mag eten:
' Vandaag alleen vloeibaar, bij voorbeeld een soepje'.
Deze lieve dame is in haar element. Ze heeft jarenlang in een verzorgingshuis in Jamaica gewerkt en heeft de verpleegsters die mijn moeder zaliger verzorgden , steeds geassisteerd.
'Ik maakte voor haar moeder, toen die niet meer kon eten, altijd soep die dan in de blender ging, zodat ook de verse groenten door een rietje naar binnen konden. En smoothies van verse vruchten, ook met een rietje. Mag zij dat ook hebben?'
Hij steelt haar hart door haar direct aan te spreken met 'nurse'.
'Good idea, nurse! Ik kom twee keer per dag even langs en vertrouw haar verder toe aan uw goede zorgen.'
Zij ziet er op toe dat ik de voorgeschreven antibiotica op gezette tijden slik:
'Die pillen mag je niet op een lege maag innemen, dus eerst je soep.'
De eerste week in mijn nieuwe onderkomen, was als een verblijf in een combinatie van een luxueus herstellingsoord en een 5 sterren hotel.
Sleep bouwsteentjes van rechts hier in en ga aan de slag met je post. Je kunt hier ook meteen gaan typen. Meer uitleg: https://y.is/uitleg
