Een klein verhaal over hoe ik opeens een pleegkind onder mijn hoede kreeg

Sinds 6 weken is mijn #gezin uitgebreid. Nog niet helemaal officieel maar semi-officieel maar de verwachting van de betrokken instanties is dat de rechter zijn/haar akkoord gaat geven en ik verwacht dat ik voor de Kerst weet waar ik aan toe ben.

Hoe het zo gekomen is

6 weken geleden kreeg ik opeens een telefoontje van iemand van de gemeente die informeerde of ik X kende en of ik op de hoogte was van de situatie thuis. Aangezien X al sinds 6 jaar bij ons thuis komt en aangezien ik degene ben geweest die ooit Veilig Thuis gebeld heeft kon ik daar dus bevestigend op antwoorden. Zij vertelde dat X wederom was weggelopen en nu dan wel thuis was maar dat er gevaar dreigde voor escalatie en dat X in een gesprek met haar had aangegeven dat hij graag bij mij zou willen wonen. Of dat zou kunnen was haar vraag. Netwerkopvang had altijd de voorkeur dus vandaar haar telefoontje. Tsja, en dan zit je dan op vrijdagochtend met een onbekend iemand aan de telefoon met een vraag waar je niet lichtzinnig overheen kunt stappen. Mijn eerste reactie was "laat maar komen" maar ik realiseerde me dat ik deze beslissing niet in mijn eentje moest nemen. Ik vond dat ik het in elk geval eerst met de kinderen moest bespreken. Oudste dochter was op het moment van het telefoontje thuis en hoorde het gesprek en gaf meteen aan dat X haar kamer wel kon hebben aangezien zij door de week toch niet thuis was. De jongste twee zouden het ook wel prima vinden maar degene die voor mijn gevoel er echt mee akkoord moest gaan was mijn oudste zoon. X is namelijk zijn vriend en hij gaat voor hem door het vuur maar soms kan hij hem ook wel achter het behang plakken dus het leek mij wel belangrijk dat hij er ook achter zou staan. Hij ging meteen akkoord maar merkte wel op dat X zich dan wel aan onze regels zou moeten houden. Toen ik het later met jongste zoon besprak was dit ook de toevoeging die hij maakte. Ik belde de mevrouw van de gemeente terug vertelde haar dat wij hem konden en wilden opvangen maar dat hij zich dan wel echt aan de huisregels zou moeten houden en zei zij dat ze zou gaan kijken of ze het kon regelen met de ouders aangezien die toestemming moesten geven en wij beiden wisten dat die niet blij zouden zijn met mij als netwerkopvang. Ze zou terugbellen maar voordat ik weer contact had met haar ging de bel en stond X al voor de deur met 2 kleine sporttassen met kleding en 2 rugzakjes. Blijkbaar waren de ouders akkoord gegaan. Later hoorde ik morrend maar ze hadden de handtekening gezet.

Hoe ging het verder?

Loading full article...

Wat een opgave. Dikke pluim voor je, hoe je dit aanpakt en dit zomaar op je dak krijgt.
Wat prachtig dat je dit samen met je kinderen voor hem doet. Ik hoop dat het slaagt en dat jullie fijne jaren met elkaar zullen hebben. En ongetwijfeld zal er af en toe wel eens iets tegenzitten, maar dat lijkt me niet meer dan logisch. Respect!
@1960-1980 dankjewel en ja het zal vast niet vlekkeloos gaan verlopen maar we zien wel hoe we dat oplossen tzt.
Bewondering dat je dit op je schouders wil en kan nemen!
@Hans van Gemert ik vind dat ik niet anders kan. It takes a village to raise a child. Ik geloof dat ik mezelf niet meer in de spiegel zou kunnen aankijken als ik het niet zou doen.
Knap van je hoor. Bij mij dreigde even geleden net zoiets te gebeuren en ik ben blij dat het niet nodig was, want er komt veel bij kijken. En dat je hem ontziet, snap ik ook. Je eigen kinderen ken je vanaf scratch en dat is toch anders dan het kind van iemand anders. Petje af!
@Marjolein ik denk dat dit het is en X kent alleen of vooral boosheid, agressie en dominantie. Ik wil hem laten zien dat het ook anders kan. En ja, er komt veel bij kijken. Meer dan mij lief is eigenlijk.
Respect voor jou en je gezin.