'Wat leuk dat je langskomt, Dana, ik wist niet dat jij je ook al in aquariums durfde te wagen, blub, maar ik voel me zeer vereerd. Speciaal voor je bezoek heb ik een blubvertaler aangeschaft, ik wil uiteraard graag zoveel mogelijk aan je vragen.'
'O, dank je wel, gele vis, heel fijn.'
'Voor hoog bezoek sloof ik me natuurlijk tot in de puntjes van mijn vinnen uit, dat snap je wel. Ik heb mijn ramen nog een extra beurt gegeven en het grit op de bodem ververst. Gek, ik ben er een beetje nerveus voor, stom hè?'
'Zo'n schoonheid als jij, hoeft zich nooit nerveus te voelen. En al stel ik het uitermate op prijs dat je zelfs het vloertje van je verblijfplaats hebt gereinigd, toch blijf ik liever buiten.'
'Watervrees?'
'Nee, veiligheidsmaatregelen, in de tijd van corona kan er maar beter een scheidingswandje tussen zitten.'
'Ja, daar heb je een punt. Dana, misschien een wat brutale vraag, maar hoe staat het nu met je gezondheid?'
'Goed hoor. Eigenlijk erg goed.'
'Je mag niet klagen?'
'Nou ja, ik mag evengoed klagen als de rest van de bevolking, maar het is nergens goed voor.'
'Nou, gelukkig maar, heb zo'n gloeiende hekel aan klagers. Maar je hoeft jezelf ook niet voor de gek te houden, ik geloof je niet wanneer je beweert dat het erg goed met je gaat.'
'Waarom zou ik daarover liegen? Tegenover de buitenwereld laat ik mezelf niet echt zien, maar hier, durf ik mezelf wel bloot te geven. Het gaat echt heel goed met me. Natuurlijk heb ik ook wel mijn mindere dagen, maar over mijn gezondheid niets dan goeds. Voor zover ik weet, heb ik geen enkele kwaadaardige cel meer in mijn lijf zitten, tenminste op het lichamelijke gebied en dat enkele kwaadaardige monstertje wat mijn brein af en toe nog teistert die weet ik goed genoeg te onderdrukken. Met het littekenweefsel kan ik ook goed omgaan, mijn longen kunnen niet veel meer erbij hebben, dus je snapt dat ik coronabesmettingen niet opzoek en de littekens die in mijn hersenen zitten veroorzaken niet veel aanvallen meer. Zolang ik maar een beetje let op mijn houding, heb ik ook weinig last meer van de nasleep van de operatie aan mijn rug.'
'Wat, Dana, ben je ook aan je rug geopereerd?'
'Ja, ik moest wel. Mijn dubbele hernia kon niet anders opgelost worden. Ik heb ongelofelijk veel mazzel gehad wederom. Mijn rug is vastgezet middels een splitoperatie, en ik moest minimaal 6 uur plat liggen na de ingreep, anders zou de operatie geen kans van slagen hebben. Ik heb heus mijn best gedaan hoor, maar kon de epileptische aanval niet tegenhouden, dus ik trapte en schopte totdat ze me platspoten. Het is uiteindelijk toch nog goed gekomen, al had ik wel een tikkeltje langere herstelperiode nodig.'
'Blub blub blub, blubberdeblub, blub.'
'Wablief?'
'O sorry, had van de weeromstuit de vertaalmachine even uitgeschakeld. En de rest van je pijntjes dan? Hoe is het daarmee gesteld? Gaan die nog weg of zijn ze al verdwenen?'
'Mijn CRPS? Ja, dat blijft, voornamelijk in mijn rechterbeen. Maar daar zal ik mee om moeten gaan. Gelukkig weet ik dat nu, ik heb het allang geaccepteerd, vaak gaat het goed hoor, kan ik de pijn verdragen door mezelf op de hak te nemen, door humor, zelfspot en relativeringsvermogen, maar af en toe is het best zwaar. Wanneer je geestelijk niet helemaal goed in je vel zit kan je je lichamelijk ellende ook minder goed wegdenken.'
'Dat kan zelfs een vis nog op de klompen aanvoelen, dank je voor het delen.'
'Jij bedankt voor het aanhoren, maar genoeg over mezelf, hoe gaat het met jouw gezondheid?'
'Wat denk je zelf? Ik ben natuurlijk zo gezond als een vis.'
Header: ontwerp van @Bij Ann
Foto vis: @Naturefreak
