'Ik zeg u majesteit, we moeten met onze tijd meegaan!' Hij had het met vuur en verve uitgesproken, zijn toch al blozende wangetjes gloeiden nu als rijpe tomaatjes, extra benadrukt door de witte baard eromheen.
'Ik hoor je, mijn beste kabouter Punthoofd, maar hoe stel je je dat voor? Ik bedoel, de jongere kabouters kunnen wel een paar traptreden beklimmen, maar voor de oudjes onder ons valt dat niet mee!' Even trok koning Roodneus een gezicht. De oudjes, daar hoorde hij met zijn vierhonderdvijftig jaar zelf langzamerhand ook al bij. 'En dan wil je dat we verhuizen naar de tiende etage!'
'Ha koning, maar daar heb ik iets op gevonden. Nou ja, de mensen dan. Een lift. Je stapt er in, drukt op een knopje en je gaat vanzelf naar de goede etage.'
'Ik weet wat een lift is, maar dat bedieningspaneel zit toch veel te hoog? Dan zouden we laddertjes nodig hebben. Ik vrees dat de mensen ons al snel zouden ontdekken.'
Kabouter Punthoofd glimlachte. 'Zeker majesteit. Maar wij reizen dan ook niet ín de lift, we reizen er bovenop. We zorgen dat we daar een eigen cabine met een eigen bedieningspaneeltje hebben.'
'Er bovenop?' koning Roodneus schudde het hoofd. 'Dat kan toch helemaal niet?'
'Ik zal het u laten zien.'
En zo kon het gebeuren dat die avond een koninklijke stoet kabouters zich verzamelde rond lift nummer 1 van de hoge mensenflat aan de Kastanjelaan. Kabouter Punthoofd richtte een kleine afstandsbediening op de lift. 'Hiermee laat ik de lift komen,' legde hij uit, 'wacht maar af.'
Inderdaad klonk er een zachte 'ping' en de liftdeuren openden zich enkele centimeters, precies genoeg om de kabouters één voor één door te laten. Ze kwamen terecht in een soort zaaltje, met aan de muur een bedieningspaneel. 'Kijk,' zei Punthoofd, 'daar zijn de knopjes. Ik laat het zien.'
Hij voegde de daad bij het woord en drukte op knopje nummer 10-min. De lift zette zich in beweging.
'Waarom eigenlijk die min?' informeerde de koning.
'Simpel majesteit. We moeten de lift tussen twee etages laten stoppen, zodat we van ons dakzaaltje af kunnen stappen.
De koning knikte begrijpend. Dat de mensen in de grote cabine onder hen op een onverwacht moment zouden stoppen was een klein ongemak waar ze vast wel overheen zouden komen. Nadat ze op etage 10-min waren gestopt en uitgestapt zagen ze hoe de lift heel langzaam terugzakte naar de negende etage.
(c)2019 Hans van Gemert
Afbeelding: Pixabay
Dit verhaal past in de schrijfuitdaging van februari 2019:
Enkele andere bijdragen aan deze schrijfuitdaging:
