MyFeelings 14 '21 jaar geslapen' (Poetry by Enrique)
Op een dag wordt je wakker...
Waar zijn de jaren heen gegaan. Verloren, vergleden in de tijd.
Soms besef je ineens hoe oud je bent, hoe lang je ergens al woont. Wat je eigenlijk bereikt hebt en waar je misschien de boot hebt gemist. Ook spijt, spijt over dingen waar je niet zoveel aan kon en kan doen. Door ziekte of door andere zaken die voor jou zijn weggelegd. Dit overkomt mij regelmatig, mijn dagen zijn kort, de nachten lang. Vermoeidheid en suf van de medicijnen, verglijd vaak mijn dag. Men hoeft geen medelijden te hebben, het is nu eenmaal zo. Maar wat had gekund en niet zo heeft mogen zijn. Je dromen die niet zijn uitgekomen. Illusies als een zeepbel kapotgeprikt. In juli werd ik 44. De 'midlife' begint kennelijk. 23 is nog maar een dag geleden. Volop in het leven, een baan, een ander huis, rijbewijs, auto en een Vriend. En wanneer je hoog vliegt, kun je diep vallen. Enrique werd ziek. (dat rijmt) Depressief ben ik niet meer, heel somber vaak wel. Ook speelt mijn ADD dan weer extra op, het is met elkaar verbonden. In de chaos in je hoofd, de oorverdovende stilte, verglijd er wéér een dag, een week, een maand. En dit is de inspiratie voor mijn gedicht:
21 jaar geslapen
21 Jaar geslapen,
als in een roes voorbijgegaan.
Tussen slapen en ontwaken,
