Soms besef je ineens hoe oud je bent, hoe lang je ergens al woont. Wat je eigenlijk bereikt hebt en waar je misschien de boot hebt gemist. Ook spijt, spijt over dingen waar je niet zoveel aan kon en kan doen. Door ziekte of door andere zaken die voor jou zijn weggelegd. Dit overkomt mij regelmatig, mijn dagen zijn kort, de nachten lang. Vermoeidheid en suf van de medicijnen, verglijd vaak mijn dag. Men hoeft geen medelijden te hebben, het is nu eenmaal zo. Maar wat had gekund en niet zo heeft mogen zijn. Je dromen die niet zijn uitgekomen. Illusies als een zeepbel kapotgeprikt. In juli werd ik 44. De 'midlife' begint kennelijk. 23 is nog maar een dag geleden. Volop in het leven, een baan, een ander huis, rijbewijs, auto en een Vriend. En wanneer je hoog vliegt, kun je diep vallen. Enrique werd ziek. (dat rijmt) Depressief ben ik niet meer, heel somber vaak wel. Ook speelt mijn ADD dan weer extra op, het is met elkaar verbonden. In de chaos in je hoofd, de oorverdovende stilte, verglijd er wéér een dag, een week, een maand. En dit is de inspiratie voor mijn gedicht:

21 Jaar geslapen,

als in een roes voorbijgegaan.

Tussen slapen en ontwaken,

nergens echt bij stilgestaan.

Dromen, levensecht ervaren,

hebben misschien nóóit bestaan.

21 Jaar geslapen,

als in een roes voorbijgegaan.

#MyFeelings is een rubriek van mij waarin ik mijn gevoelens deel van de laatste tijd, dag, week of maand. Dit kan d.m.v. een gedicht, afbeelding of muziek. Het gaat erom dat ik me kan uiten. Misschien is het soms voor u ook herkenbaar? Reacties zijn altijd welkom, delen natuurlijk ook.

© 17-10-2020 Copyright; Blog, titel(s), tekst(en) en gedicht van/door: ©The Original Enrique Alle rechten voorbehouden/All rights reserved. Afbeelding (header) van belu_0205 via Pixabay Afbeelding (met gedicht): Afbeelding van Hung Pham Gia via Pixabay Tags: #myfeelings #weemoed#sentiment#verdriet#spijt#melancholie#depressie#ADD#tijd#gedicht#poezie#PoetryByEnrique#gevoelens#autobiografisch#fotogedicht#PBE#slapen