Pieken ten koste van (deel 2)
Lees eerst wat voorafging:
Met tegenzin haal ik de kraal uit het laatje. Fijn zeg, het briefje met de boodschap ligt er ook nog onder. Geërgerd pak het eruit en scheur het doormidden. Had ik dit niet al eerder gedaan? Versnipperend weggegooid? O, nee, dat was in mijn dromen. Onnodig hard knijp ik in mijn arm. Nee, ik ben ditmaal zo uitgeslapen als het maar kan. De woorden dreunen na in mijn hoofd. Langzaam borrelende belletjes zenden een boodschap vanaf de weelderige zeebodem.
Het blijft me achtervolgen, nu ook al in het wakkere leven. En wat doe ik nu met die trollbeadsbedel? In de boom hangen lijkt me geen optie, qua kleurstelling is de balans dan totaal weg. Als piek in het kleine houten boompje? Nee, de vorm is daarvoor ongeschikt. Weggooien in de afvalemmer is ook niet mogelijk, steekwoorden heb ik tijdelijk afgezworen.
