Dertig jaar geleden kreeg ik op dertien oktober drie hersenbloedingen. Ik ondervind nog dagelijks de gevolgen daarvan. De ene keer kan ik daar beter mee omgaan dan de andere. Nu, al drie maanden, verlang ik hevig naar die ene keren.

Verlang ernaar om mijn trieste blik om te kunnen buigen naar positief. Sterk. Krachtig. Flexibel. Verlang ernaar om mezelf weer te kunnen zijn.

Dertig jaar geleden, voelde ik niets meer na die drie hersenbloedingen. Was ik totaal verlamd, kon zelfs niet knipperen met mijn ogen om kenbaar te maken dat ik er nog wel was. Hoe blij en dankbaar was ik niet toen ik weerΒ  pijn kon voelen. Dankbaar voor de pijn.

Ik verlang weer naar die dankbaarheid. Ik verlang ernaar om weer te kunnen knipperen met mijn ogen. Om weer een traan over mijn wang te kunnen voelen glijden, een traan van het lachen, of eentje van ontroering.

Ik knipper met mijn ogen. Voel de tranen komen. Maar het zijn tranen van woede, tranen van onmacht.

Loading full article...

Wat erg voor je ik wens je veel sterkte en gelukπŸ€βœŒπŸ’•
oef meis das heftig zeg. Je hebt gelukkig ook iets om dankbaar voor te zijn.β€οΈπŸ’‹
Een heftige ervaring, 3 hersenbloedingen op een rij! Jij bent echt door het oog van de naald gekropen als ik dat zo lees. Respect voor je doorzettingsvermogen en alle begrip dat je ook wel eens weer wilt kunnen "vergeten"wat pijn geeft en pijn doet. ❀️❀️❀️
Dat is een heel andere 13 oktober dan de onze. Voor ons is het de trouwdag.
Sterkte ermee, Dana!
Flying Eagle ik heb het voorbij zien komen, van harte, altijd mooi om de liefde te vierenπŸ˜˜πŸ’œ
More replies (1)
.......................
Om even stil van te zijn...
Hans van Gemert dat ben ik te vaak, bevalt me niks, dat stil zijn
More replies (1)
Heftig, ik voel de pijn.
More replies (2)