Het begin van mijn zoektocht

Ik zal ongeveer 8 jaar zijn geweest, toen mijn zoektocht begon. Ik was er zeker van dat ik geadopteerd moest zijn, of dat mijn moeder maar met deze man getrouwd moest zijn, omdat ze zwanger was en de zekerheid wilde hebben dat er een man voor haar en een vader voor mij zou zijn. Rond mijn achtste jaar verhuisden we van het platteland naar een dorp.

Ik zag hoe de vaders daar met hun kinderen omgingen. Hoe leuk de kinderen het hadden in hun gezin en wat de vaders allemaal met hun kinderen deden. Nee, mijn vader was een hele andere vader. Een man die autoritair was, een man die je flink klappen gaf, als je niet luisterde. Mijn vader nam me niet op zijn knie en knuffelde me nooit, terwijl al die andere kinderen dat wel hadden. Nee dat waren de leuke momenten als mijn grootouders kamen, van moeders kant, die waren wel met mij bezig.

Ik kon niet begrijpen dat ik altijd gestraft werd en mijn zusje niet. Waarom ik de klappen kreeg, wanneer er iets verkeerd ging en een ander niet. Ik kon niet begrijpen, waarom ik altijd de schuld kreeg van de ruzie's die mijn ouders hadden. Waarom moest ik voor straf naar bed, toen oma de sinterklaas cadeautjes kwam brengen en ik er niet bij mocht zijn? Gelukkig kwam oma bij mij boven om me toch mijn cadeautje te brengen, maar ik wist het toen al zeker, dit kon mijn vader niet zijn....

Als puber

Toen ik mijn eerste fuif had, moest ik eerder thuis zijn dan anderen. Dat was al vervelend, helemaal toen ik 5 minuten te laat was. Toen ze allemaal meegingen naar mijn huis, om me thuis te brengen, sleurde mijn vader me mee naar binnen en sloeg de deur dicht voor mijn vriendinnen. Hij zette me voor schut, ik werd ook niet meer uitgenodigd voor feestjes daarna. Een echte vader zou toch blij zijn dat ze me allemaal thuis kwamen brengen en ze bedanken? Nee, als beloning kreeg ik weer een flinke uitbrander en een pak slaag! Ik haatte deze man, waarom had ik zo'n vader? Dit kon mijn vader toch niet zijn?