Voor altijd de mijne
Het is al laat, in zekere zin, als ik met Julia door het park loop. Het was een gezellig feest, zeker, maar het is belangrijk om op tijd te vertrekken. Misschien vroeg, maar toch moeten we doorlopen om niet te laat te zijn. Waarvoor? Dat is mijn geheim.
Met Julia aan mijn zijde kan ik in ieder geval de wereld aan. De schone Julia, met haar rode, zachte lippen, haar vrouwelijke vormen en haar mooie blanke hals. Het valt me niet mee mijn opwinding te onderdrukken. Het zal niet lang meer duren voor ik de hare ben, of beter gezegd: zij de mijne.
'Wat is het mooi hier, en wat een prachtige avond!'
'Zeker mijn lief.'
'En die maan, is-ie nou vol of niet?'