'Dana, wat moet je?' klinkt het vijandig.
'Ik kom even virtueel buurten.'
'Virtueel? Zal wel... moet dat perse, is zeker voor dat Yoors wat zo opgehemeld werd door jou?'
'Het hoeft niet, als jij nee zegt, snap ik het wel, maar ik dacht dat het wel helend kon werken, je kan het dan afsluiten. en doorgaan met leven.'
'Moet ik je wel u noemen, ik ben op Yoors altijd heel beleefd geweest.' Druipt er wat sarcasme door in haar stem?
'Wat jij wilt, maar ik zou als ik jouw was, deze gelegenheid aangrijpen om jezelf wat meer te zijn.'
Het is even stil. Ze hangt niet op. Ik vermoed dat ze nadenkt.
'Hé, weet je,' voorzichtig kies ik mijn woorden: 'Ik laat het je van te voren lezen en plaats niets als jij het niet wilt .'
'Ja, weet ik....' het duurt weer even, mijn hart bonst in mijn lijf, alle vezels in me gillen: zeg ja, zeg ja, doe het... maar ik gun haar de tijd.
'Dana,' haar stem klinkt wat minder fel als ze verder gaat. 'Dana... welkom. Moet ik je nu wat te drinken aanbieden? Ik ben niet zo goed in die dingen.'
Ik breng mijn hand naar mijn mond, sluit mijn ogen en zucht: 'Koffie hoeft niet vandaag, je welkomstwoord lest mijn dorst ruimschoots.'
Ik hoef niet eens mijn woorden verder te verklaren, ik weet niet zeker of ze het helemaal begrepen heeft, maar dat doet er ook niet veel toe.
'Dank je wel. Dana, ze zullen allemaal wel boos op me zijn op Yoors en jij helemaal, het doet pijn, hoe moet ik met die pijn omgaan? Hoe doe jij het?'
'Het zijn voornamelijk de geschreven woorden die je raken. Vergeet nooit dat geschreven woorden anders geïnterpreteerd kunnen worden door verschillende mensen. We lezen wat er staat en vertalen dat naar onze eigen gevoelenstaal. Sommige mensen zijn in staat om precies datgene wat juist niet geschreven wordt, tussen de woorden door te lezen. Soms pakt dat helemaal verkeerd uit en denkt de lezer het begrepen te hebben omdat zijn of haar gevoelens op dat bewuste moment in een andere mindset zijn. Zo denk jij gelezen te hebben dat het jou kwalijk genomen wordt, terwijl dit juist helemaal niet zo hoeft te zijn. Je hebt niets fout gedaan, hooguit was het niet handig de manier waarop je je heel af toe uitte, maar dat is gewoon menselijk hoor. Ikzelf neem je niets kwalijk, hoor je dat? Helemaal niets. Het zijn de omstandigheden die niet zo gunstig uitpakten.'
'Maar ik voel me schuldig. Ik ben weggegaan zonder uitleg. De meeste mensen daar zijn zo aardig voor me geweest en wat laat ik achter? Een hoop onrust. Ik trok het gewoon niet meer. Toen ik mijn account definitief afsloot was ik zelfs niet in staat om een reden op te geven... had ik dat wel moeten doen?'
'Dat kan ik niet voor je bepalen. Jij voelde je er op dat moment niet toe in staat.'
'Had ik moeten wachten? Ik kon dat niet, er ontplofte een bom in mijn hoofd.'
'Ik denk dat je op de enige juiste manier gehandeld hebt. Uit zelfprotectie. Ik snap dat wel. Heb je spijt dat je vertrokken bent? Wil je terugkomen?'
'Nee. Ik vind nu rust. Het maalt alleen in mijn hoofd dat ik het eind je herfstfashionwedstrijd verknald heb.'
'Die wedstrijd komt wel goed hoor, daar besteed ik nog wel een afsluitend blogje aan.'
'Maar het maalt ook rond dat ik voor een hoop onrust heb gezorgd, het voelt als een laffe vlucht.'
'Daarom kom ik ook even virtueel langs, om je in de gelegenheid te stellen het voor jezelf echt af te kunnen sluiten. Wil je nog iets zeggen?'
'Ja, graag. Ik wil iedereen bedanken die mijn blogjes gelezen heeft en er lief op gereageerd heeft, ik wil @Ingrid Tips en meer bedanken voor haar steun de laatste dag, ik wil @Dewaputra bedanken voor de gelegenheid die hij me geboden heeft om 140w verhaaltjes te schrijven, ik wil mijn excuus aan @Hans van Gemert geven dat ik niet aan zijn uitdaging heb meegedaan en ik wil Tess mijn excuses aanbieden dat ik haar ontwerp niet een hartje gegeven heb en wil haar zeggen dat ze door moet gaan met haar tekentalent verder te ontwikkelen.'
'Dat lijkt me een prachtige afsluiting, wil je verder nog iets kwijt?'
'Ja, mijn echte naam is Gerda, ik ben 39 jaar oud en heb er ongelofelijk veel spijt van dat ik me voorgedaan heb als iemand anders.'
'Dank je wel, Gerda, ik vind je een topper en ben trots op je dat je eindelijk voor jezelf uit durfde te komen en ik weet zeker, dat veel mensen het met me eens zullen zijn. Bedankt voor je gastvrijheid.'
Dit blog is geschreven door mij naar aanleiding van een gesprek met Gerda, voor jullie beter bekend als Kimberly. Het blog is uiteraard niet een verslag van het letterlijke telefoongesprek, maar heb wel zoveel mogelijk haar woorden proberen te gebruiken en toen ik klaar was het naar haar geappt, ze heeft me telefonisch toestemming gegeven om dit verhaal op te schrijven.
De gebruikte header is naar een ontwerp van @Bij Ann
