Nou, Yoors gaat aan de haal met mijn honoreringen, reacties en puntjes geven en ik krijg de meest wilde reacties in mijn inbox van Yoors, dus eerst maar een update dan i.p.v. bij jullie te lezen. 😉

Met een lekker glaasje wijn voor m'n snuffert, ga ik jullie weer helemaal op de hoogte brengen. Uiteindelijk staat in ziekenhuisdossier dat ik minder dan 2 glazen per dag aan alcohol drink. Drink zelden, en vind deze info van het ziekenhuis dan ook wat royaal gemeten. Maar ik vind het ook geen probleem om er aan te voldoen 🤣

De dagen na mijn operatie waren pijnloze. Dat had ik niet helemaal verwacht, maar blij dat ik kon doen wat ik wilde. Wel een beetje opgelet met tillen met m'n rechterarm, maar ook dat liet ik snel varen. Mijn kat had de deken ondergekotst en die moest toch echt wel even rap in de was om vlekken te voorkomen. Nu staat mijn wasmachine in de kelder en die kan ik alleen bereiken via een zwaar luik in de keuken. Je snapt het al ... De was gedaan.
Daarnaast had ik zondag ineens een heel ander probleem. Nu leeft Eunice zich uit, maar vorige weekend was het ook al bal. Heftige regenbuien en prompt begon het te lekken in mijn huiskamer. Ja, ehm ... en nu? Dat betekende het dak op. Weliswaar een plat dak, maar toch. Ik moest ook het dak van de buurman op. Dat betekende dus de zware telescoopladder via een 3 tredentrapje en een aantal meters verplaatsen om mijn hele goot en die van hem schoon te maken, want ik vermoedde dan wel hoopte, dat m'n dakgoot was volgelopen.
In weer en koude wind de klus geklaard. Nee, ik ben geen stoere (nou ja, beetje misschien), maar vooral een praktische. Tuurlijk had ik het iemand kunnen vragen, maar ik had geen pijn, dussssssss ... Doe ik het zelf.
Exit lekkage tot op heden.
En ja, sorry, maar dan voel ik me toch een gelukkig mens, dat ik dit gewoon allemaal kan. En ja, ik ben 'uitgescholden' door mijn vrienden, en ik zou het ook gedaan hebben bij hen, maar ja, ik ben Marion. En ik ben eigenwijs. Eerst proberen en als ik het echt niet kan, dan vraag ik hulp.

Ondertussen gleden we richting de woensdag. De uitslag van het borstweefsel.
Nu zal ik geen Marion heten, als ik mijn dossier niet al van tevoren gelezen had. Nu ben ik ook niet op de hoogte van de termen, maar 'geen rest invasief carcinoom' begrijp ik dan weer uitermate goed. Oftewel ik ben schoner dan schoon. Weg kanker. Weg tumor. Weg gedoe ...

Oh wacht... ehm er is wel gedoe.
De nabehandeling!

Wat mijn oncoloog even verzuimd had te vertellen is dat ik nog immuuntherapie krijg. Dat wist de chirurg mij in december te vertellen (zie vorige blog)
Bij haar uitslag van afgelopen woensdag blijkt deze immuuntherapie in totaal een jaar te duren. Nu ben ik ergens in juli begonnen, dus zal ook ergens in juli dit jaar stoppen. Prima. Die snap ik als nabehandeling. Om zoveel mogelijk te voorkomen dat 'zwervende' kankercellen in de rest van mijn lijf problemen veroorzaken en aangepakt worden door deze therapie.
Maar nu, mijn gedoe.

Immuuntherapie pakt de eventuele kankercellen in mijn hele lichaam aan.
Maar wat al vanaf begin van mijn traject bekend is, is dat ik ook bestraling krijg als nabehandeling.
En ineens ging het schuren in mijn hoofd.
Bestraling is plaatselijk om eventuele kankercellen te vernietigen. Maar ook mijn goede cellen. Die herstellen wel weer, maar dat levert dus weer vermoeidheid op en alle eventuele andere ellende van bestraling.
Ik heb nog genoeg te verwerken van de afgelopen periode aan bijwerkingen.
Dus een bommetje aan vragen bij haar neergelegd over bestraling. Maar ik heb waarschijnlijk niet de juiste vragen gesteld. Die kreeg ik pas toen ik de volgende ochtend wakker werd en mijn weerstand enorm was.
Waarom beide behandelingen? Ze heeft het uitgelegd en toch schuurt het ineens weer. Sterker nog, ik wil niet meer. Dat zegt alles over mij en niets over de uitleg van de chirurg.
Maar ik kwam wel tot de conclusie en mijn vriendin ook, dat het eigenlijk gewoon protocol is en ze dat altijd zo doen.
Maar ik ben geen borstkankerpatiënt in het algemeen. Ik wil graag zorg op maat. Heb ik beide wel nodig?
Een andere vriendin herinnerde mij er nog even aan, dat ik ook degene geweest ben die de chemobehandeling heeft gestopt. En kijk eens wat een resultaat!, zei ze nog.

Lang verhaal kort. ik ben het internet op gegaan. Nu blijkt (sjeess) dat deze combi van behandeling nog in de onderzoeksfase zit. Op bestaande tumoren! Die heb ik niet.
Op 1 maart heb ik een afspraak met m'n oncoloog. En tot die tijd ga ik werkelijk alles afspeuren wat deze combi van nabehandeling mij zou kunnen opleveren. Tot nu toe, heb ik nog niks gevonden in alle Nederlandse onderzoeken die ik gelezen heb, dus ik stap over op Engelstalige onderzoeken.
Mijn papiertje met vragen groeit.
Wat ik vooral wil weten wat de toegevoegde waarde is van bestraling op mijn immuuntherapie. Ik snap het niet.

Mochten jullie iets weten, lezen of horen, neem ajb contact op met me. Dit is superbelangrijk voor me.

#borstkanker#immuuntherapie#bestraling#onderzoeksfase#uitslagborstweefsel#IamAcreator