Deze tekst is niet geschikt voor jonge kinderen!
“Sinterklaasje kom maar binnen met je Piet” zongen de kinderen zo hard als ze konden. Sinterklaas liep slingerend op zijn benen de kamer in, gevolgd door twee pieten. Hij greep de armleuning van de stoel die midden in de kamer voor hem klaarstond en plofte erin. De hele middag had hij bezoekjes afgelegd en overal waar hij kwam werd hij met open armen en drank ontvangen.
“Piet flikker de cadeautjes eens uit de zak, die kinderen zitten al zo lang te wachten!” beval Sinterklaas zijn hoofdpiet, terwijl hij steeds verder onderuit zakte in de stoel. De kinderen keken verschrikt naar Sinterklaas, sommige begonnen te giechelen. Hij ging verder. “Zo, en wie zou er wel eens bij Sinterklaas op schoot willen zitten? Ik denk die leuke moeder daar achter dat meisje met dat rode truitje! Whahaha!” schaterde hij van het lachen. “Zullen we nog een liedje voor Sinterklaas zingen?” opperde de hoofdpiet om de situatie nog enigszins te redden. De kinderen zongen uit volle borst "O, kom er eens kijken wat ik in mijn schoentje vind". Na afloop mochten ze allemaal een presentje pakken. Ze doken massaal op de stapel cadeautjes en scheurden het papier er vanaf. Binnen enkele seconden ontstond er een enorme ravage. “Nu heb ik wel een biertje verdiend”, zei Sinterklaas tegen de jonge vrouw die bij de keukendeur stond. Ze haalde een flesje bier en een glas voor Sinterklaas en zette het voor hem neer. Sinterklaas zei geen glas nodig te hebben en dronk het flesje in één ruk leeg.
“Kom pieten, we gaan er weer vandoor, er wachten nog meer kindertjes op ons. Wie zullen we dit jaar eens meenemen in de zak? Ik denk dat kleine jongetje daar in de hoek met die legodoos, want hij is wel heel erg stout geweest. Pak hem Piet!” Het jongetje keek verschrikt naar zijn vader, zijn gezichtje kleurde zo rood als een tomaat en zijn lipjes begonnen te trillen. “Whahaha”, lachte Sinterklaas “je denkt toch niet dat ik het meen hè, wat moet ik met stoute kinderen, néé die mogen lekker hier blijven!”.
De pieten trokken Sinterklaas ieder aan een arm uit zijn stoel en sleepten hem naar buiten. De kinderen zongen “Dag Sinterklaasje, daag, daag zwarte piet”. Tot twee keer toe zwikte Sinterklaas zijn enkels en bij de laatste keer brak er een hak van zijn schoen af. “Allejezus, ook dat nog!” mopperde hij. Buiten was het inmiddels donker geworden.
Plotseling rukte Sinterklaas zich los van de pieten en rende richting een schuurtje. “Ik moet het dak op, ik moet het dak op, ik hoor op het dak!” schreeuwde hij. Hij sprong tegen het schuurtje op, maar viel net zo hard weer terug op de grond. Hij krabbelde weer op en probeerde het nog een keer, nu met een aanloop. “Sinterklaas, niet doen, straks bezeert u zich!” riepen de pieten nog, maar het was al te laat. Sinterklaas zijn vinger klapte dubbel en het zag er niet goed uit. De pieten gooiden hem achter in de auto en scheurden naar de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis.
Daar aangekomen moest hij plaatsnemen op een bed. Terwijl hij daar op het bed zat voelde hij zich draaierig worden. Het felle licht in de kamer en de pijn in zijn vinger deden hem duizelen. Het was er ook erg warm en hij had veel te veel gedronken. De deur ging open en daar kwam de zuster. Het was een beeldschone verschijning. Ze had blond haar en lange benen, zo mooi had hij ze nog nooit gezien. Ze boog voorover en in haar decolleté zag hij haar prachtige volle borsten. Het begon hem nog meer te duizelen en hij kreeg het steeds warmer. “Ik zal u eens even onder handen nemen Sinterklaas” zei ze, terwijl ze hem ondeugend aankeek. Op dat moment begonnen zijn ogen te draaien, het bloed stroomde weg uit zijn hoofd en hij viel met een harde klap achterover op de sprei.
Er ging wel eens vaker iets mis met Sinterklaas. Dat kun je in deze video zien.
© Yvonne 1960-1980
Dit verhaal is geschreven voor de schrijfuitdaging van december 2019 van Hans van Gemert, waarbij de volgende tien woorden verplicht gebruikt moesten worden: present, slinger, licht, dak, drank, sprei, zuster, hak, vinger en tomaat.
Headerfoto: olliebrands0
