Daniaans contact met Vlindervleugels
Met een diepe zucht sla ik het boek dicht. Ik heb tig keer het woord Casablanca gelezen, Het wordt tijd dat het meisje van Casablanca een naam krijgt: die heeft ze allang, maar het begint me te irriteren dat ze door de huidige ik-persoon nog steeds 'het meisje van...' wordt genoemd. Morgen maar weer een nieuwe poging wagen om me door dit boek heen te worstelen.
In gedachten ben ik nog steeds bij afgelopen zaterdag.
Mijn ontmoeting met de schrijfster van 'Ontsnapt aan de dood'. Het relaas van hoe ze onbedoeld in een crimineel circuit terecht kwam, door foute, vooral naïeve beslissingen steeds dieper in de shit kwam te zitten. Een verhaal wat bijna niet te geloven en te bevatten is voor anderen. Haar boek staat nu prominent op mijn speciale plankje. 'Ontsnapt aan de dood,' het zou mijn eigen verhaal kunnen zijn, maar dan anders. Zoveel anders en toch ook...
Met lood in mijn schoenen liep ik op haar af. Geforceerd vrolijk begroette ik haar. De omhelzing voelde vertrouwd. We kennen elkaar ook al een behoorlijk tijdje van diverse sociale mediasites.
