De surprise
Het was een heel karwei geweest, maar nu was het af. Eindelijk. Vol trots bekeek Joris het resultaat. Hij knikte. Jawel, het was helemaal goed. Wat zou Manon opkijken! Er diende nog slechts één ding te gebeuren. Het passende inpakpapier werd met enkele tientallen meters plakband om de surprise bevestigd.
Hij keek om zich heen. Surprise maken was mooi, maar het veranderde je kamer nogal gauw in een soort slagveld. Overal lagen snippers papier en hier en daar ontdekte hij een ontsnapte klodder verf. Zelfs op zijn deken zat een ongewenste rode vlek. Nou ja. Je kon niet alles hebben. Snel veegde hij de overgebleven snippers en stukken papier bij elkaar en deponeerde ze in de afvalemmer. Enkele kleine snippers die tussen de naden van de parketvloer waren gevallen kon hij met een pincet gelukkig ook opruimen.
De kinderen van groep acht moesten een kwartiertje eerder op school zijn, zodat ze heel onopvallend hun pakket midden in het klaslokaal konden achterlaten. Meester Hans hield de wacht, zodat er niet tussen de pakketten gesnuffeld kon worden.
