Even waan ik me weer in Oud-Turnhout, België... Mooie herinneringen...

De boswandeling; het zag er precies zo uit als op onderstaande foto. En dat deed ik trouwens ook; foto's maken van de ondergaande zon. Het was najaar en niet al te warm meer. De zon ging vroeg onder. Maar dat was des te knusser. Vriend en ik zaten daar in een vakantiehuisje mét open haard*. Ja, dat zeg ik er direct bij want dat was voor ons géén klein detail, sterker nog; het is voor ons altijd een vereiste wanneer we in het najaar of in de winter op vakantie gaan.

Een raar idee eigenlijk maar als we nu weglopen vanaf de bosrand en door de velden, is het helemaal niet zo ver naar Nederland. We zouden na een uurtje in Reusel of Hoge- of Lage Mierde uitkomen... Dat denk ik tenminste.

Niet meer aan denken. Snel naar de open haard in het gezellige huisje. Mijn moeder heeft vast de koffie klaar, we hebben haar opgehaald voor een paar dagen. Morgen eens kijken of kasteel 'Zwaneven' nog bestaat. Mijn oom heeft daar wel eens verhalen over verteld. Hij is in dat kasteel geweest. Tijdens zijn verhalen zag ik het helemaal voor me... Vergane glorie ben ik bang... En mijn oom is intussen ook niet meer... ik mis hem, oom en zijn verhalen, het verveelde nooit...

"Kom Klein, we gaan weer terug. Kun je voor de kachel. Het is veel te koud voor jou met je dunne velletje".