MyFeelings 17 'De wasmachine'
Mijn vorige bijdrage:
Hoe kan dit nou filosofisch worden?
Of ook maar enigszins met gevoel te maken hebben? Ontdek het als je verder leest...
Vriend leerde ik lang geleden kennen. Hij is ouder dan ik ben maar we waren nog jong.
Terloops vertelde Vriend, ergens, ooit over zijn wasmachine. Een onbenullig iets, als je kijkt naar het leven op zich. Het léék iets onbenulligs. Op dat moment was de machine ca. 14 jaar oud, een Miele uiteraard en hij vertelde dat het zo'n goed apparaat was, omdat het al zolang meeging. Je herkent dit misschien wel. Zoiets komt eens af en toe ter sprake, zo ook bij ons.
De jaren verstreken, we leefde ons leven, 'switchten' van baan, gingen op vakantie, up's en downs en intussen stond daar die wasmachine, als een stille getuige. Maar ik vergat nooit het 'domme' gesprekje wat we erover hadden. Het hoorde bij onze kennismaking, waar hij 'm had gekocht, als student, waar Vriend destijds op kamers zat, enzovoort. Je kijkt vooruit, vol met plannen voor de toekomst. En de wasmachine was op zich niet meer dan een apparaat wat voor herhaling vatbaar was. De volgende wordt weer een Miele. Op die manier denk je dan maar staat er verder niet bij stil. Waarom zou je ook.
Tot vorige week... Toen kwam er een opmerking van Vriend, die bij mij insloeg als een bom... Echter, ik heb 't niet laten merken...
