Vaarwel R.K. kerk.

Met die tekst wordt je nogal eens om de oren geslagen toch?

Nu was ik weer eens in de R.K. kerk in het zuiden des lands, toen ik een paar dagen bij mijn moeder logeerde. Als ik er op zondag ook ben, gaan we altijd naar de kerk. Waar ik woon, ben ik al eerder afgehaakt. Waarom dat zo is, kunt u Hier lezen.

De dienst begon. Sinds de vorige pastoor afgezwaaid heeft, zal ik maar zeggen, wisselt het nogal eens van voorganger. Deze kende ik nog niet en dat wil ik nu ook graag zo houden. Zijn tirade begon...:

"De mensen gaan tegenwoordig 'shoppen', als het op het geloof aankomt. Wat ook maar het beste uitkomt, dat nemen we! Échtscheiding, hómo-huwelijk, abórtus!...".

Ok, dit noemen ze dan een 'eucharistie-viering'. Er viel al weinig te vieren en nu staat daar iemand die zich een geestelijke noemt, te oordelen/veroordelen. De andere wang keer ik niet toe, ik ga hetzelfde doen. En nu wordt ik een beetje grof. Tussen neus en lippen door noemt 'ie een aantal zwaar beladen onderwerpen, die best heftig zijn voor op een zondag, of welke dag dan ook trouwens. Heel graag had ik op willen staan en zeggen: "Volgens mij zijn jullie degene die in kinderen zitten te porren, toch?" Smakeloos hè?... Dat is ook zo en ook generaliserend. Maar dat is hoeveel indruk zijn uitspraken bij mij achterlieten. Maar ik liet me niet kennen, wilde niet bekend staan als de bonte hond, in deze toch al kleine en steeds kleiner wordende commune en ik wou al zeker niet mijn moeder te kijk zetten. Na de eerste impuls onderdrukt te hebben, wou ik vertrekken. Maar ook daar zou moeders zich ongemakkelijk bij hebben gevoeld. Wel besloot ik, toen we kennelijk moesten gaan staan, om te blijven zitten. Deze man verdiende niet mijn respect, laat staan dat ik hem zag als een vertegenwoordiger van God, Jezus of 'het' geloof. Dus die verloochen ik daar naar mijn idee niet mee, integendeel. Ook ging ik niet ter communie. Het lichaam van Christus kan niet gegeven worden door een valse profeet, toch?

Vervolgens begon het ritueel; de dienst van de tafel. Vooral is het irritant om vanaf een houten bank te zien hoe er een paar mensen wijn drinken en de man in kwestie zelfs een tweede keer inschonk. Dan gaat er een doekje door de beker, er wordt een plaatje op gelegd, vervolgens gaat er nog een doek over de kelk en ik verwachtte dat hij er nu ieder moment een konijn uit kon trekken. Een soort Hans Kazán, zeg maar. Nee, dat is gekheid.

In elk geval ben ik genezen, bekeerd of hoe je 't ook wilt noemen. Bij dit 'feest' zal ik niet meer aanwezig zijn. Geen wonder dat de kerken leeglopen. Overigens heb ik wél veel respect voor Deze post!