Mijn eerste treden in de mode, dat is best wel spannend. De presentator staat, compleet met een superwitte tandpastagrijns op het podium, zo te zien in een opperbest humeur. Het is duidelijk dat voor mij de uitdaging wat groter is, afgaande op mijn knikkende knietjes en trillende zweethandjes. Als hij nou maar opschiet met zijn aankondiging, ik vrees anders dat de poederdoos er weer aan te pas moet komen om de transpiratiesporen op mijn gezicht weer enigszins weg te werken. Het is maar goed dat ik mijn boordenknoopje uit voorzorg al had losgeknoopt, het is zo al benauwd genoeg allemaal.
Voor mijn creatie heb ik uiteraard zoveel mogelijk natuurlijke bronnen aangeboord. Aanvankelijk had ik het plan om originele konijnenwol te gebruiken, maar onze Flapperd was niet genegen om hieraan mee te werken – bovendien zet één konijn ook niet zoveel zoden aan de dijk.
Mijn hersens zijn soms net een locomotief. Ze komen traag op gang, maar op een gegeven moment zat de snelheid er goed in en wist ik precies wat ik moest gaan gebruiken. Voor de stof moet ik uiteraard gebruik maken voor wevers bij uitstek, de spinnen. Daar zijn er gelukkig een hele hoop van. In mijn omgeving worden spinnen niet altijd op prijs gesteld, maar met een koptelefoon weet ik me voor het meeste gegil wel af te sluiten.
De presentator is eindelijk klaar. Hij roept mijn naam, ik ben aan de beurt. Omdat ik naar zijn idee niet snel genoeg kom laat hij er meteen een herhaling op volgen. Ik ben benieuwd wat de jury ervan zal vinden als ik mijn model het podium op schuif. Valt mijn creatie in de prijzen? Champagne en taartscheppen vol feestelijk gebak? Wie weet hangt mijn ontwerp straks in elke etalage van de gerenommeerde modezaken.
(c)2020 Hans van Gemert
Met heel veel dank aan de afbeeldingen van Pixabay (en van Rick Gemma)
De inspiratie voor deze creatie komt uit deze #fashion-Dduu-uitdaging van Dana:
Deze bijdrage past ook in de #steekwoorden -#schrijfuitdaging van september 2020:
