Wat gebeurde vooraf:
Hoe begint dit avontuur?
Een nieuwe dag breekt aan, het wintersportparadijs ligt er vandaag besneeuwd en zonnig bij. Afgezien van de staalblauwe lucht is er niet echt sprake van een kleurrijk landschap, het steenkoude wit overheerst.
Het ontbijt is wederom uitgebreid, oom Frits en tante Coby laten het zich goed smaken. Tijdens het derde croissantje en dito kopje koffie merkt oom Frits vanuit zijn ooghoeken een duidelijke beweging waar. Tal van hotelgasten lopen in nagenoeg volledige ski-uitrusting naar de deur.
'Die gaan zeker skiën,' merkt hij nogal overbodig op.
Tante knikt. 'Als jij je broodje op hebt kunnen wij ook wel gaan.'
Dat is een goed idee, daar zijn ze per slot van rekening voor gekomen.
Een half uur later staan ze buiten in de sneeuw.
'Denk je dat het moeilijk is, dat skiën?'
'Welnee,' klinkt oom nogal zeker, 'zelfs kinderen kunnen het, toch?'
Dat is natuurlijk ook zo, en dus sjokken oom Frits en tante Coby door de sneeuw naar het begin van een van de pistes. De ski's worden zorgvuldig naast elkaar op de grond gelegd.
'En nu?'
'Nou gaan we erop staan en dan glijden we vanzelf naar beneden.'
Dat klinkt nogal simpel, maar aangezien tante allerlei figuren in een aanlokkelijk hoog tempo voorbij ziet glijden haalt ze haar schouders op en gaat op de lange latten staan. Oom staat al klaar.
Door hun gewicht wat te verplaatsen komen de ski's inderdaad in beweging. Eerst glijden ze nog langzaam, maar het gaat al vlug een stuk sneller. Wie geen hart van steen heeft kan niet anders dan genieten van dit schouwspel, van deze strijd van materiaal op het gladde sneeuwrijke landschap. Misschien is er maar één dingetje een klein beetje jammer.
Oom Frits en tante Coby kijken net als andere bezoekers geboeid toe, iets minder geamuseerd misschien, zittend op de zachtere delen van het lichaam waarop ze bij de start terecht zijn gekomen.
Het is een schitterend gezicht om te zien hoe de bevrijde ski's zelfstandig de ene hindernis na de andere nemen. Langs dikke bomen en dan een aanloopje over een grote steen om een eindje verder weer neer te komen. Maar hoe knap de ski's ook zijn, de flauwe bocht in het parcours hebben ze niet begrepen. Via een klein heuveltje, tussen twee dennenbomen door, maken ze nog één sprongetje, om daarna rechtop in het diepe dal in een enorme sneeuwhoop te verdwijnen.
'Frits, waar zijn ze nou?'
Een van de toeschouwers geeft het verlossende antwoord. 'Met wat geluk,' zegt deze, 'worden ze van de zomer wel weer gevonden.'
(c)2019 Hans van Gemert
Eigen afbeelding
Deze drie episodes passen ieder in de 140-woorden-uitdaging van deze maand:
En aangezien er in dit wintersportavontuur ook sprake is van een kink in de kabel, past het ook in:
Hoe gaat dit verder?
