Als onderzoeker kom je op verschillende plekken op de wereld. Een tijdje geleden ploeterde ik nog door sneeuw en ijs op een nogal noordelijk eilandje, mijn nieuwe werkplek brengt me, op verzoek van enkele trouwe lezers, op een iets warmere plek: een #vulkaan .

De meeste vulkanen zijn gelukkig niet erg actief, maar je hebt er zo nu en dan een exemplaar bij zitten dat voor verrassingen zorgt en met aardbevingen, heet stof en soms zelfs met wat lavastromen van zich doet spreken. Het brengt de nodige risico's en gevaren met zich mee en de veiligheid staat dan ook hoog in het vaandel.

Op de eerste plaats heb je altijd nieuwsgierige passanten. Bij de actievere vulkanen worden deze op ruime afstand door middel van verkeersborden gewaarschuwd. Een eindje hogerop worden deze borden herhaald, maar dan voorzien van lantaarns met knipperende rode lichten. Mocht dat dan nog niet duidelijk genoeg zijn, dan komt men weer een eindje verder afzettingen tegen. Niet van zoiets als een simpel waslijntje, maar van schrikdraad met een hoog schrikgehalte. Meestal helpt dat wel en kunnen we ons onderzoek verder redelijk ongestoord uitvoeren.

Het was gisteren mijn beurt om metingen te doen en ik daalde dan ook met mijn klimuitrusting in de krater van de vulkaan af om de nieuwe camera's en meetinstrumenten te plaatsen. De touwen waarmee we dat doen worden met pinnen aan het basalt van eerdere erupties vastgemaakt. Met het touw zelf moeten we oppassen, het kan gemakkelijk beschadigen door de scherpe steenranden, maar ook de extreme hitte kan er voor zorgen dat het touw in de fik kan vliegen. In het laatste geval blijft er al snel niet eens meer genoeg over voor de afvalemmer.

Bij dit soort onderzoeken zijn er standaard veiligheidsvoorschriften. Als er iemand afdaalt moet er boven iemand klaar staan met een brandblusser en een branddeken. Uiteraard dalen we af in speciale brandveilige pakken – maar de hitte kan je toch gemakkelijk fataal worden. Het is wel grappig te beseffen dat er meer overeenkomsten zijn dan je denkt tussen poolkleding en de hittekleding die hier wordt gebruikt. In beide gevallen draait het om isolatie. De kou of hitte van buiten mag niet, of maar nauwelijks, doordringen tot in het pak. Een nauwgezette controle van het pak is dan ook een vereiste voor het wordt aangetrokken. Eventuele kleine beschadigingen, die met al die scherpe rotspunten niet helemaal te vermijden zijn, worden met speciaal hitte-werend plakband gerepareerd.

Terwijl ik afdaal in de krater zet ik mijn voeten zorgvuldig neer. Een misstap en het risico op een onverwachte braadpartij is groot. Het is een hele opluchting als ik de apparatuur geplaatst heb en weer terug mag.

Als ik weer naar boven ben geklauterd heb ik, ondanks alle isolerende maatregelen, het gevoel dat ik enkele liters vocht kwijt ben. Gelukkig is de koelkast in ons verblijf voorzien van voldoende aanvullingsmateriaal.

(c)2018 Hans van Gemert
Afbeelding: Pixabay

Dit #verhaal is een  #steekwoordenverhaal en past in de schrijfuitdaging van december 2018: