Het is avond, buiten is het koud en donker. Het is goed te horen hoe een felle regenbui tegen het venster geselt. Geen punt, voorlopig zit ik nog even droog. Door mijn wimpers tuurde ik de kamer rond, of beter gezegd, naar de stoel waar ze zojuist met die irritante grijns op haar gezicht in is gaan zitten. Van een effect is vooralsnog niets te merken, nog maar eventjes afwachten. Geduld is een schone zaak.

Lees verder: https://deverhalen.hansvangemert.nl/index.php/2021/09/27/nog-eventjes-afwachten/ 

nog eventjes afwachten | De verhalen
Loading full article...