Lees hiervoor:
Het licht van de helmlamp dringt niet ver in de duisternis van de oude mijn door. Het is voldoende om mijn weg te kunnen vinden, maar onvoldoende om te zien waar het geluid van die voetstappen vandaan komt. Prettig is dat niet, het voelt eerder bedreigend. De opkomende angst knijpt mijn keel dicht, alsof een stel overijverige vingers iets te hard aan het knijpen is. Ik voel me beurtelings koud en warm worden, van ijsklontje naar gloeitomaat in een paar seconden, ik kan dat. Die verdomde fles whisky, die me als een onverwacht presentje in handen is gevallen, schiet me weer door het hoofd en ik neem me voor om voortaan de drank te laten staan. Nou ja, dan toch in ieder geval een paar dagen. Of vandaag.
Even flink mijn hakken in de grond duwen, dat wil nog wel eens helpen op zo'n moment. Ik word inderdaad weer iets rustiger. Ik haal even diep adem en concentreer me op het geluid. Het lijken niet één maar twee stel voetstappen, en nu meen ik in de verte een minuscuul lichtpuntje te zien, dat vaag weerspiegelt in het gesteente van het dak van deze mijngang. Of plafond, hoe noem je zoiets.
In een donkere, deels ingestorte mijn liggen de ontsnappingsmogelijkheden niet zomaar rijkelijk voor me uitgespreid, dus ik richt me op dat licht, dat kan mijn redding zijn, misschien zelfs mijn enige.
In de gang zitten nogal wat kuilen dus ik moet voorzichtig en slingerend mijn weg vervolgen, wil ik hier niet gruwelijk op mijn snufferd gaan. Ik ben me er van bewust dat er hier geen zuster met verbanddoosje voor me klaar staat.
Als ik verder loop lijkt het licht sterker te worden, maar ook het geluid van de voetstappen lijkt steeds dichterbij. Als ik even stil ga staan om me heen op het geluid te concentreren wordt het weer zachter, de voetstappen bewegen zich dus van me af.
Zou ik moeten roepen? Ik twijfel. Misschien is het beter eerst wat dichterbij te komen, zodat ik kan zien wie daar is en wat zich daar voor me in de gang afspeelt.
Nu het lichtpuntje voor me steeds helderder wordt vind ik het veiliger om mijn eigen lamp maar even uit te doen, het kan op zo'n vreemde plek verstandig zijn om even niet al te veel op te vallen, althans: niet meteen. Het geluid van voetstappen voor me wordt steeds duidelijker. Alsof er zelfs meer dan twee mensen zijn. En, hoor ik nu ook stemmen?
(c) Hans van Gemert
Afbeelding: pixabay
Dit #verhaal (#story ,#Geschichte ) waarbij een #fles (#bottle ,#Flasche ) een belangrijke rol speelt is begonnen bij het verhaal 'De Fles (Peerke70'. Het past ook in de maandelijkse #schrijfuitdaging , waar je hier meer over kunt lezen
Lees hoe Dana me uit de mijn bevrijdt:
