#howtodealwith

De eerste keer dat ik met een comapatiënt werd geconfronteerd was ik elf. Mijn vader had een ernstig auto-ongeluk gehad, aangereden door een dronken vrachtwagenchauffeur. Hij lag finaal in de kreukels, onherkenbaar, talloze verwondingen aan zijn hoofd, gezicht lag helemaal open, ledematen verbrijzeld en hij lag in coma. Het was een hele vreemde gewaarwording, de eens zo vitale man lag erbij als een kasplantje, mijn vader heeft het eind van de dag niet gehaald en iedereen zei dat dat maar beter was ook. Iedereen zei dat mijn vader zo niet verder gewild had. Mijn wereld stond stil. Mijn vader was mijn alles, mijn grote steun en toeverlaat en bij hem kon ik gewoon lekker mezelf zijn. Ik denk, zoals ik mijn vader kende dat hij er ondanks alles het wel fijn gevonden had om mij, al was het in zijn coma, terzijde te kunnen staan. Maar ik stond hierin alleen, werd bij hem weggehaald, de stekker werd eruit getrokken, mijn vader was niet meer.

De tweede keer dat ik met een comapatiënt werd geconfronteerd was ik zesentwintig. Het was een mogelijk nog vreemdere gewaarwording. Van een afstandje zag ik haar liggen, ik dacht gelijk aan mijn vader, die lag ook met zijn hoofd helemaal in het verband. Ik voelde een lichte druk op mijn linkerschouder en hoorde vreemde klanken. Papa? Mijn vader, ik kon zijn aanwezigheid voelen. Het was alsof hij schuin achter mij stond, zijn hand op mijn schouder legde. Het duurde even voordat ik de klanken herkende, voor het eerst hoorde ik de stem van hem weer.

'Meisje van me, meisje toch, kijk nou, zie je jezelf daar liggen. Meisje van me, meisje toch. Vecht.'

'Maar papa, ik kan niets voelen!'

Loading full article...

Wow... wat ontzettend heftig allemaal... slik...
Wat afschuwelijk allemaal. Goed dat je het onder de aandacht brengt. Ik ben ook altijd blijven praten tegen mensen in coma. Wat je schrijft had ik al vaker gehoord. Ze kunnen je horen. Sterkte met alles.😘
..... Bedankt voor het delen!🙏
My warm wishes for you.
pfff deze komt wel ff binnen zeg. Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt. Fijn dat je er nog bent. Liefs💖😘
Heftig en om stil van te worden...
heel heftig wat je hebt meegemaakt en knap dat je erover kunt praten en is ook goed om over te praten...... bedankt voor het delen! ❤️
@Madeleine het heeft wel even geduurd voordat ik dat kon. Letterlijk wel een tijdje, figuurlijk behoorlijk wat langer
More replies (3)
Dat waren heftige ervaringen... Dank dat je dit hebt willen delen.
@Dewaputra heel graag gedaan, het brengt de onzin weer in evenwicht en vice versa
Ik ben er stil van.... ❤️
@Encaustichris soms is stil zijn voldoende. Mijn broer heeft weken iedere dag een half uur aan mijn bed gezeten, mijn hand vast gehouden, zwijgend. Het was genoeg.
Aangrijpend verhaal, maar goed dat je er sterker uit bent gekomen.
@Naturefreak ja het heeft wel even geduurd hoor, maar alle ervaringen die je opdoet in het leven maken je op de een of andere manier krachtiger en ik ben me toch sterk joh, niet normaal meer 😁
Een heel heftig verhaal...dat is vast erg traumatisch geweest. Wat goed dat je een bijzondere ervaring meemaakte die je weer terug bracht in het leven van nu. Niet te geloven hoeveel een mens soms mee te maken krijgt in zijn leven!❤️