Fobieën
Angsten kunnen je lamleggen. Zelfs zo erg dat het fatale gevolgen kan hebben. Je inleven in iemand die de angst voor zichzelf zo groot maakt dat het een fobie wordt, kan veel van je vergen, maar alleen dan ben je in staat om begrip te tonen, echt begrip, niet geveinsd.
Mensen kunnen zo snel hun oordeel klaar hebben, en het gedrag van anderen afkeuren, soms gaat die afkeuring echt alle proporties te buiten, en dat is ook te begrijpen door van buiten af ertegen aan te kijken. Ongeveer dertig jaar geleden kreeg ik een unieke kans die mij ruimschoots in de gelegenheid stelde om mijn inlevingstechnieken wat bij te schaven. Het was niet eenvoudig, heeft mij veel pijn en verdriet gekost, maar heeft mij op den duur tot een rijk mens gemaakt. Rijk aan levenservaring, ondanks dat ik op het moment zelf nauwelijks in leven was.
Het was voor mijn moeder een hele schok om mij in het ziekenhuis als een kasplantje te zien liggen. Ze werd herinnerd aan het ongeluk van haar man. Hij had ook verband om zijn hoofd. Hij lag ook in coma. Hij was aan zijn verwondingen bezweken. Mijn moeders grootste angst was mij ook te verliezen. Ze kon het niet aan om mij met regelmaat te bezoeken, toch kwam ze af en toe langs en beklaagde zichzelf.
Ik hoorde haar aan, kon niet kenbaar maken dat ik daartoe in staat was, maar dat leverde me wel inzicht op. Anders had ik haar misschien onderbroken, weggestuurd zelfs, gezegd dat ik daar niets aan had, helemaal niets, dat ik het was die het zwaar had, niet zij. Gelukkig gaf het noodlot mij gelegenheid om mijn mond te houden, en dat stelde haar weer in de gelegenheid haar angsten te overwinnen. Tot ze uiteindelijk zo ver was, dat ze het toe durfde te geven. 'Ga dan in godsnaam maar dood, dan kan ik rouwen om je en daarna kan ik verder met mijn leven. Ga dan maar dood.' Ze was genezen van haar eigen angsten, accepteerde mijn dood. En ik? Ik hoorde het aan. Dacht erover na. Want denken was het enige waar ik nog goed toe in staat was.
Maar je eigen MOEDER??? Je haalt dan toch alles uit de kast om je kind in leven te houden?
Het is een idiote misvatting dat mensen die niet kunnen praten, dan ook niet kunnen horen. Mijn tante heeft 10 dagen geleden een hersenbloeding gekregen (is halfzijdig verlamd) maar ik heb in het ziekenhuis erop gestaan dat haar gehoorapparaten erin bleven. Als je niet kunt praten en dan ook nog eens niets zou horen, zit je helemaal in jezelf opgesloten. 😰