#howtodealwith

Angsten kunnen je lamleggen. Zelfs zo erg dat het fatale gevolgen kan hebben. Je inleven in iemand die de angst voor zichzelf zo groot maakt dat het een fobie wordt, kan veel van je vergen, maar alleen dan ben je in staat om begrip te tonen, echt begrip, niet geveinsd.

Mensen kunnen zo snel hun oordeel klaar hebben, en het gedrag van anderen afkeuren, soms gaat die afkeuring echt alle proporties te buiten, en dat is ook te begrijpen door van buiten af ertegen aan te kijken. Ongeveer dertig jaar geleden kreeg ik een unieke kans die mij ruimschoots in de gelegenheid stelde om mijn inlevingstechnieken wat bij te schaven. Het was niet eenvoudig, heeft mij veel pijn en verdriet gekost, maar heeft mij op den duur tot een rijk mens gemaakt. Rijk aan levenservaring, ondanks dat ik op het moment zelf nauwelijks in leven was.

Het was voor mijn moeder een hele schok om mij in het ziekenhuis als een kasplantje te zien liggen. Ze werd herinnerd aan het ongeluk van haar man. Hij had ook verband om zijn hoofd. Hij lag ook in coma. Hij was aan zijn verwondingen bezweken. Mijn moeders grootste angst was mij ook te verliezen. Ze kon het niet aan om mij met regelmaat te bezoeken, toch kwam ze af en toe langs en beklaagde zichzelf.

Ik hoorde haar aan, kon niet kenbaar maken dat ik daartoe in staat was, maar dat leverde me wel inzicht op. Anders had ik haar misschien onderbroken, weggestuurd zelfs, gezegd dat ik daar niets aan had, helemaal niets, dat ik het was die het zwaar had, niet zij. Gelukkig gaf het noodlot mij gelegenheid om mijn mond te houden, en dat stelde haar weer in de gelegenheid haar angsten te overwinnen. Tot ze uiteindelijk zo ver was, dat ze het toe durfde te geven. 'Ga dan in godsnaam maar dood, dan kan ik rouwen om je en daarna kan ik verder met mijn leven. Ga dan maar dood.' Ze was genezen van haar eigen angsten, accepteerde mijn dood. En ik? Ik hoorde het aan. Dacht erover na. Want denken was het enige waar ik nog goed toe in staat was.

Loading full article...

Van je ex had ik in je voorgaande blog al gelezen en mijn mening over hem al uitbundig... Show more
@Soberana ik kan niet in haar hoofd kijken, wanhoop kan een mens soms naar vreselijke dieptepunten brengen. Ik praat het zeker niet goed, ben er zelf geweldig door gekwetst, maar je kent iemands verleden niet. Mijn moeder heeft me veel verweten, maar... Show more
meid wat afschuwelijk om je man en vooral je moeder dit te horen zeggen. Heb je ze dat toen je het wel kon voor de voeten gegooid??
@marijke voor de voeten gegooid niet, ik heb het haar wel verteld
More replies (1)
Jeetje.. wat erg dat u dit moest doorstaan, en wat krachtig van u dat u het zo goed verteld. Heel knap van u daar mag u trots op zijn.. Maar wat verschrikkelijk dat u dit heb doorstaan.. Uw eigen moeder.. en uw man.. Na het lezen van uw verhaal kan ik me... Show more
Je zult je heel eenzaam hebben gevoeld...
@Hans van Gemert ja. Wanneer ik aan die tijd terugdenk, bekruipt dat gevoel me het meest.
Zijn angst gaat erg ver. Wat je moeder destijds zei, ook zo knoerhard. Man wat heftig dit.
Mijn moeder kon ver gaan @Ingrid Tips en meer , mijn ex ook, dit was een moment waar ik niet kon reageren, simpelweg omdat ik dat technisch gezien niet kon, er zijn ook momenten genoeg geweest dat ik dat wel kon...
More replies (2)
Als je zoveel je eigen gevoel moet opzij zetten ga je natuurlijk voorbij aan je eigen behoeftes. Ik begrijp je manier van denken die tot dit hebben geleid. Maar je hebt jezelf ondanks je goede bedoelingen, tekort gedaan. Dat je het zo lang hebt uitgehouden... Show more
Die vuist op tafel kon op dat moment niet@Mirelle-Creametkids , die vuist gebruik ik nu wel, tactisch kan ik best rake klappen uitdelen en daar komt incasseringsvermogen ook best goed van pas
More replies (12)
Ik weet even niet wat te zeggen..... behalve dat ik verschrikkelijk veel respect voor je heb!
@Encaustichris ik weet niet of ik wel zoveel respect verdien, ik had de mazzel dat ik niet bij machte was om te reageren. Stel dat ik die hersenbloedingen niet had gehad, dan had ik normaal kunnen praten en ik weet vrijwel zeker dat ik dan niet zoveel begrip en geduld had gehad.
More replies (1)
Dat hij nooit doorgestuurd is naar een psy.........Sommig dingen begrijp ik gewoon niet.
@Hans veel hebben gezegd dat hij rijp voor de psychiater was, toch geloof ik dat hij hier meer baat bij gehad heeft. We zijn uiteindelijk uit elkaar gegaan, maar daar heeft iets anders ten grondslag aan gelegen.
Onvoorstelbaar! Dat mensen zo door hun eigen angsten bevangen kunnen zijn. Is dit echt realiteit geweest?
@ellesvandenbroek ja, ik heb er wel wat uit weggelaten hoor, maar dit is uit mijn leven gegrepen. Zonder onzin. Rauwe realiteit.
More replies (1)
Een harde manier om je inlevingsvermogen bij te schaven. Knap hoe je hier mee om hebt weten te gaan. Respect!
@Dewaputra ik heb gewoon geluk gehad dat ik die kans gekregen heb. De hele periode is een harde leerschool geweest, maar ben toch blij dat ik hem gevolgd heb
Heftig allemaal @Dana. Goed dat je erover schrijft. Angst kan je inderdaad helemaal lam leggen. Tot niets meer in staat zijn.
@Chalija ja, als je de angsten niet begrijpt, kan je er ook niet over oordelen, ik had de mazzel dat ik niets anders kon, dan nadenken, had er bovendien ruim de tijd voor. En.... confrontatie is nog altijd de beste medicijn.