Maar Zo Ben Ik...
Maar zo ben ik
Ik probeer het goede te doen, maar op de één of andere manier lijkt het nooit genoeg…
Het voelt net een beetje als: “Altijd te laat en nooit te vroeg.”
Ik probeer te leven zoals het hoort,
maar er is altijd wel iemand, die met een wijzende vinger mijn rust verstoort.
Die mijn tekortkomingen weet te ‘prijzen’.
Waarom moet een mens toch altijd zo naar die ander wijzen.
Is het om te mogen weten dat zij beter zijn op dat bepaald gebied?
Is het omdat zij wel ergens voor kiezen en ik niet?
Is het omdat ze van mij een gelijk handelen verwachten?
Weet je…ik kijk naar mijn eigen hart en gedachten.