Update : Valentijn op intensive care - een vreemde wending...
Het was tijd voor de voorbereiding op de hartoperatie toen de hartchirurg persoonlijk de ziekenhuiskamer betrad. 'Er is een probleem', zei hij. De combinatie 'probleem - hartchirurg - ziekenhuiskamer - patiënt net voor de operatie' is hoogst verontrustend, dat kan ik je verzekeren.
'Er is een mens binnengebracht die vandaag zal sterven als ik hem nu niet ga opereren,' ging de chirurg verder. 'Jouw operatie is minder dringend, dus ik moet jouw operatie uitstellen tot maandag.'
Wie de oorspronkelijke blog gemist heeft, neemt misschien beter even een kijkje hieronder om te zien wat er aan de hand is :
Het moest even bezinken.
Dan lig je daar, als patiënt, al van de vorige morgen in een ziekenhuiskamer, hebben ze alle voorbereidende onderzoeken al gedaan, heb je slaappillen genomen om toch wat te slapen die nacht, heb je geen ontbijt gehad die ochtend, heb je je maagbeschermers al ingenomen, ben je al behoorlijk nerveus voor wat je te wachten staat, staat het bakje met het materiaal ter voorbereiding van je hartoperatie al op de tafel... en dan mag je naar huis.
Het was heel vreemd om dan toch weer samen aan tafel te zitten, in ons eigen huis.
Aan de ene kant wat ontgoocheld dat we nu nog geen stap verder zijn, dat we zondag opnieuw naar het ziekenhuis moeten rijden.
Dat de operatie nog steeds niet achter de rug is.
Maar aan de andere kant blij dat we dat dringende geval niet zijn, wiens levenslijn in handen van die hartchirurg ligt.
