En dan word ik wat laat wakker. Binnen een half uur moet ik eigenlijk m’n kamer uit. Maar ik voel dat ik geen haast hoef te maken. En dat doe ik dan ook niet. Geen idee welke kant ik nu zou oprijden en ik zou wel zien. Een plan had beter geweest vandaag, want het werd een rare dag. Na afscheid genomen te hebben van de katjes en de puberale hond, besloot ik de weg verder naar boven te volgen, die zoals jullie in m’n vorige blog gelezen hebben, gewoon ophield. Einde Oostenrijk. Er stond nog wel een restaurant en loipes voor de langlaufers. Maar echt druk was het niet. Mooi wel.
Ik besluit een kop koffie te drinken en het meisje dat achter de counter stond heb ik eens gevraagd hoe het voor haar is, als jong meisje, om in dit land op te groeien. Wat doet ze zoal? Nou, net als alle antwoorden die ik al eerder gekregen heb van andere Oostenrijkers, niet veel. Wandelen, wandelen met de honden, wandelen met haar vriendje en skiën. En in de zomer dan? Wandelen. Hoe ontmoet je mensen dan van jouw leeftijd, behalve op school? Ze kijkt me wat schuchter aan, want volgens mij is ze wat verlegen en met leeftijdgenoten optrekken is een soort van ingewikkeld geloof ik. Haar vriendje komt uit Slowakije en heeft ze op haar werk ontmoet. Gaan jullie niet naar een bar of een disco? Is die er wel eigenlijk? Niet dus. Verder dan een stube die om 22.00 uur dichtgaat (met mazzel), komt ze niet. En dat is ook niet echt iets voor jongeren.
Hebben jullie dan veel georganiseerde feesten? Ook niet dus.
Voor mij komt het erop neer, dat jong zijn in Oostenrijk buiten de grote plaatsen deadly boring is. Als ik bedenk wat ik allemaal in mijn jeugd heb gedaan, en niet dat dat nou de manier van leven is, maar het klinkt wel afwisselender en met meer keuzes, dan de jeugd hier. In mijn volgende leven wil ik weer opgroeien in Nederland en dan verhuizen naar Oostenrijk. Net als nu dus, ware het niet, dat ik niet verhuisd ben, omdat ik een watje ben. Ik hoop ooit de middelen te krijgen en lef om de stap te nemen.
Het adoptieplan blijft in werking dus. 👍😉
Aan dit einde van Oostenrijk langlaufen de mensen. Overigens kom ik langs veel cm die vlaktes, maar wát is er nou zo leuk aan dat geschuif op die latten?
Met een kop koffie kijken naar het landschap is toch veel leuker!
Het schiet ook nog eens voor geen meter op. 🤣
En dezelfde weg weer terug en ik rij weer langs de boer en overweeg eventjes om toch terug te gaan, maar rij toch door. Waarheen? Ik heb geen idee. Gewoon rijden. Maps had ik uitgezet en ik zie wel. Ik had de hangbrug ook al opgegeven, dus die kant hoefde ik niet op, dan maar een andere kant op.
Het werd richting Zell am See. Daar was ik sneller dan ik dacht. Ik heb de plek in september angstvallig vermeden in verband met toerisme, maar nu wilde ik toch wel even kijken. Het viel niet tegen. Best een geinige vakantieplek. Wel heel veel hotels en zo, maar ik vind het niet eens storend.
Ik tour wat rond in het plaatsje en zoek weer een Gasthof voor wifi-verbinding. Bij de eerste de beste, raak! Ik verlies tijd aan een onderkomen zoeken. Een uur dit keer. Zonde, maar een plekje gevonden in Werfen. Een uurtje rijden vanaf Zell am See. Vandaag had ik een 'wc-nodig-plassen-dag'. In september was het iedere dag raak en wildplassen werd een gewoonte, maar deze vakantie niet. De meeste tankstations hebben overigens een schoon toilet en anders vind je wel een toilet langs de weg. Ook schoon.
Nu natuurlijk niet. Zal je zien. En ineens rij ik langs een mooi stukje waar ik het meer op de foto kan zetten. Ik stap uit en het blijkt de plaatselijke zeilvereniging te zijn. Gesloten uiteraard. Ik neem een paar kiekjes en moet nu toch echt heeeeeeeeel nodig een toilet vinden. Ik wilde weer linkaf terug de stad in rijden, toen ik ineens heel veel huizen zag staan toen ik naar rechts keek en dat was ook tevens de richting waar ik naar toe moest, dus …
Achter de zeilvereniging ligt een camping. Met wc. Wat een mazzel. En er stonden echt heel veel bewoonde caravans. Mijn God, het idee al. Je warme caravan uit om met -4 of meer, een plasje te doen in de gezamenlijke pot. Vroegah vond ik kamperen heerlijk, maar die tijd ligt ver achter me. Met een camper (en een bestuurder, want ik kan zo’n ding niet aan) zou ik nog wel overwegen te reizen. Mits een plee aan boord, anders stap ik niet in.
Best leuk toch?
Een aardige meneer dacht, toen ik de auto aan de kant van de weg zette, dat ik hem de weg wilde vragen. Toen ik zei dat ik alleen een foto wilde maken, moest hij lachen. Hij loopt daar links op de foto.
Ook Oostenrijkers mopperen over beslissingen ...
Zelfs op een grauwe dag, een prachtig ZellerSee
Overigens hier ook hoge bergen voor de wintersport. Zag er echt mooi uit.
De route naar Werfen was prachtig. Omsloten door de bergen en ik genoot weer. Er had alleen geen lesauto voor me moeten zitten. Die zijn hier net zo vertragend en storend als in Nederland. Ja, ja, ik weet het, we hebben het allemaal moeten leren, maar we wisten ook toen we les hadden, dat we langzaam verkeer waren en menig achterliggend bestuurder op de zenuwen werkte. Lesauto sloeg gelukkig na een 20 minuten af, want inhalen was echt kansloos en ik kon de vaart er een beetje inzetten, want de tijd begon te dringen en de wolken hadden de zon al verstopt, dus het was al de hele dag grauw en ik wilde, zoals elke dag, voor het donker op m’n bestemming zijn.
Dat lukte. Wederom op een berg, inclusief slingerweg. Ik werd begroet door een konijn. Ja, weer eens wat anders, maar gelukkig de kat was er ook, maar die zocht de andere gasten op, want ik was druk met het konijn 😁
Ik ga samen met dit koppeltje het hotel binnen en ik ga inchecken …. En daar ging het mis. Ik had per ongeluk de verkeerde nacht geboekt (en betaald) en helaas pindakaas, geen kamers meer beschikbaar.
NIET????!!!!
Ook geen bezemruimte?
Oh, help, nu moest ik dus in het donker de berg af. De goeie man was niet onder de indruk van mijn lichtelijke paniek, maar maande wel aan snel een andere hotelkamer te vinden. De wifi was gratis en een nieuwe plek snel gevonden, maar daar wilde ik helemaal niet heen, want ik zat dan al zowat in Salzburg. En ik heb nog 2 dagen om te toeren. Maar nood breekt wetten, dus een kamer geboekt en de goede man bedankt voor z’n gratis wifi. Ik verontschuldigde me voor mijn domme fout en vraag hoe we dit financieel moeten oplossen. Dat gaat via Booking.com , zegt hij en ik krijg m’n geld via hun terug.
Okay, dank je wel, je bent een engel, zeg ik tegen de man.
Dat wist ik wel, zei hij.
Booking.com reageerde overigens dat ik bij het hotel moest zijn voor teruggave. Om het makkelijk te maken. Ik zie wel of ik het geld terug krijg. Ik kan het toch niet meer terugdraaien en besluit m’n verlies te nemen, mocht ik het niet terug krijgen.
Erger is dat ik weer verder moet naar een ander hotel, IN HET DONKER!! Maar ik leef nog. 👍 Ik had wel gezien dat ik een mooie weg reed naar het nieuwe hotel in Golling an der Salzach, en dat ga ik morgen bij daglicht nog eens overdoen. Weer terug die kant op en de bergen in.
Ik zit wel in een okay hotel nu. De kamer is modern en totaal niet te vergelijken met de boerderie, maar ik heb wel heimwee naar het uitzicht daar. Hier kijk ik op een kerststal. Ja, de kerst gaat nog gewoon even door. Rare jongens die Oostenrijkers. Het hotel staat in de winkelstraat en dat is ook wel leuk, tot ik bedacht dat het zondag is morgen en dan zijn de winkels hier gesloten. Pech.
Vanavond even door de winkelstraat gelopen, maar gelukkig, het is niet boeiend. Geen interessante leuke winkels.
Nu heb ik alleen even een serieus probleempje wat ik jullie wil voorleggen. Ik kan niet slapen (en schrijf dit blogje op dit moment om 4.45 uur) en wil vroeg vertrekken. Dat wordt een dingetje.
Kan iemand mij om 8.00 uur wakker maken en tegelijkertijd mij fris de dag in sturen?
De burcht waar ik op uit zou kijken vanuit m'n hotelkamer .... Op het moment van fotograferen had ik nog geen idee wat me te wachten stond ...
Het uitzicht bij het hotel in Werfen.
Geinig flapoortje, toch?
Tegen de tijd dat ik de schrik te boven was, was het al donker. Dit is dus die burcht by night hihi ....
Werfen by night
Ja, het was nu toch al donker, dan maar foto's maken ...
Mijn uitzicht in het hotel in Golling an der Salzach. Een mega kerststal. En echt wel heel lelijk ...
Een verlaten winkelstraat
